Piraterij (intellectuele eigendomsrechten)
Van Wikipedia
Piraterij is een veelgebruikte term om bewuste auteursrechtenschending aan te duiden. Vaak gaat het hierbij om digitale piraterij via het internet of andere digitale opslagmiddelen, maar ook merkpiraterij in de vorm van namaakproducten is een probleem dat zich voordoet.
[bewerk] Controverse
Veel van de plegers van met name digitale piraterij zien hun activiteit niet als misdaad. De term piraterij of piracy naar het Engelse woord voor piraterij, wordt volgens sommigen dan ook ten onrechte gebruikt omdat het zou refereren aan de nautische vorm van piraterij waarbij ook vandaag de dag nog vele doden per jaar vallen. Er is veel discussie over de vraag of auteursrechtelijke piraterij een echte misdaad zou zijn. Sommigen stellen dat er op het eerste gezicht geen direct aanwijsbare schade is, maar zelfs voordeel omdat meer mensen toegang krijgen tot informatie. Daar wordt tegenover gesteld dat de gemiste inkomsten wel degelijk als schade gezien kunnen worden.
Sommige plegers van piraterij proberen hun acties te legitimeren door juist de muziek- en filmindustrie te beschuldigen van het veroorzaken van piraterij door onredelijk hoge prijzen te vragen. Hierdoor zouden consumenten haast gedwongen worden om illegale kopiëen te maken. Ook de gelegenheidstheorie kent onder digitale schenders van auteursrechten aanhangers. Door de beveiliging op digitale media zo eenvoudig omzeilbaar te maken zouden consumenten haast uitgenodigd worden om dit ook te doen (vergelijkbaar met de bank die een geldkoffer na sluitingstijd voor de deur laat staan).
[bewerk] Digitale piraterij
In de huidige Nederlandse maatschappij wordt met piraterij vooral het illegaal aanbieden en verspreiden van beschermd materiaal (zoals muziek, films, computerspellen en andere software) bedoeld. Voor de verspreiding hiervan wordt gebruikgemaakt van nieuwsgroepen, warez-websites of peer-to-peer programma's, zoals eMule en Bittorrent.
Tegen digitale piraterij wordt de laatste jaren streng opgetreden door organisaties als BREIN. Het is echter erg moeilijk voor deze organisaties om de schuldigen te achterhalen. Veel internetaanbieders willen weinig informatie kwijt over hun abonnees. Daarnaast worden vaak alleen de "kleine jongens" aangepakt door deze methode. Met programma's als PeerGuardian is het mogelijk om de IP adressen van overheidsorganisaties en filmbedrijven te blokkeren. Hierdoor zijn down- en uploaders van illegaal content vaak volledig onzichtbaar van de organisaties.
