Postcodebeleid
Van Wikipedia
 |
De neutraliteit van dit artikel wordt betwist. Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie. |
Met het postcodebeleid wordt meestal bedoeld het toelatingsbeleid van Nederlandse basisscholen. Het beleid houdt in dat scholen alleen leerlingen toelaten die afkomstig zijn uit een bepaald aantal postcodegebieden in de omgeving van de school.
Inhoud |
[bewerk] Andere sectoren
Het postcodebeleid wordt ook in andere sectoren toegepast. Zo worden bijvoorbeeld parkeervergunningen gedeeltelijk verleend aan buurtbewoners, op basis van postcodes. Ook zijn er pizzakoeriers en postbedrijven die in bepaalde onveilig geachte buurten zoals de Amsterdamse Bijlmer niet willen bezorgen. Verder zijn er GSM-providers, verzekeringsmaatschappijen en hypotheekverstrekkers die rekening houden met de postcode van de klant.
[bewerk] Werkwijze
Ouders willen het beste voor hun kinderen. Dat heeft tot gevolg dat de "beste scholen" veel aanmeldingen krijgen. De autochtone (witte) ouders zijn doorgaans beter opgeleid en beter geïntegreerd waardoor zij er het eerste bij zijn, ook als het scholen buiten de eigen buurt betreft. Dit laatste wordt ook wel de witte vlucht genoemd en de betere scholen zijn dan ook vaak witte scholen. De goede scholen kunnen soms het aantal aanmeldingen niet allemaal direct plaatsen. Uitbreidingen en nieuwbouwplannen kosten tijd waardoor zij leerlingen moeten afwijzen of op de wachtlijst moeten plaatsen. De vraag is hoe er bepaald wordt wie op de wachtlijst komt. Bedrijven hebben sollicitatieprocedures. Woningbouwverenigingen werken op basis van inschrijvingstermijn. Op universiteiten wordt soms geloot, of kijkt men naar cijfers en toelatingsexamens. Veel scholen geven broertjes en zusjes van kinderen die al op de school zitten voorrang. Andere scholen werken soms op basis van postcode. Dit laatste wordt dan het postcodebeleid genoemd.
[bewerk] Omstreden
[bewerk] Tegenstanders
Het postcodebeleid is logischerwijs niet populair bij ouders van kinderen die ergens geweigerd zijn. [1] Dit kan voor hen een reden zijn om te verhuizen naar een buurt met betere scholen.
Op verschillende fora en ook door politieke partijen, wordt behoorlijk geklaagd over de scholen die dit postcodebeleid hanteren.[2][3][4][5]
Er wordt op gewezen dat het postcodebeleid segregatie in stand kan houden, omdat ook allochtone ouders hun kind naar een goede school willen sturen.
Het postcodebeleid wordt ook bekritiseerd omdat het de vrijheid van schoolkeuze van ouders beperkt.
[bewerk] Voorstanders
De Amsterdamse wethouder van Onderwijs Ahmed Aboutaleb wil met het postcodebeleid de sociale segregatie|segregatie van scholen, of wel het ontstaan van zwarte en witte scholen tegengaan.[6] Door ouders op basis van hun postcode te verplichten een bepaalde school te kiezen wordt in zijn optiek voorkomen dat alleen de kinderen van goed opgeleide ouders "wegvluchten". Hiermee wordt voorkomen dat zelfs in sociaal gemelleerde buurten toch achterstandsscholen kunnen ontstaan.
Ook wijzen sommigen erop dat door het postcodebeleid voorkomen kan worden dat men op de ene plaats schoolgebouwen moet afbreken en op een andere plaats juist moet bijbouwen.[7]
[bewerk] Wetten, regels en beleid
Sommigen stellen dat het postcodebeleid in zijn uitwerking op discriminatie lijkt. Artikel 1 van de grondwet verbiedt een aantal vormen van discriminatie. Het is de vraag of deze vorm van discriminatie wel wettelijk is toegestaan. Anderen menen dat het postcodebeleid juist objectief is. Een school weigert niet een gekleurd of blank kind vanwege de huidskleur maar vanwege de postcode.
Volgens het ministerie van Onderwijs mag het bevoegd gezag van een openbare of bijzondere basisschool (een stuk van) het grondgebied van de gemeente indelen in schoolwijken. Soms gebeurt dit in de vorm van een indeling en toelating naar postcodes.[8]
Onderscheid maken op grond van postcodegebieden is verboden bij het aanbieden van goederen en diensten. De praktijk waarbij sommige bedrijven, doorgaans postorderbedrijven, andere tarieven vragen of bepaalde kredietfaciliteiten niet aanbieden louter op basis van de postcode van de potentiële klant is door de rechter verboden met een beroep op de Algemene Wet Gelijke Behandeling.
Onduidelijk is echter of het postcodebeleid inzake onderwijs door het bevoegd gezag echt dwingend wordt opgelegd, of dat de scholen en hun besturen hierbij toch nog een eigen keuzemogelijkheid en verantwoordelijkheid houden.
Het postcodebeleid lijkt volgens tegenstanders vooralsnog op het randje van het aanvaardbare te balanceren. Er zijn tot op heden geen uitspraken van een rechter geweest die het postcodebeleid inzake onderwijs verbieden.
[bewerk] Deelnemers
Scholen waarvan bekend is dat ze er aan deelnemen of deelnamen zijn:[9]
- de Rietveld-school in Badhoevedorp, een Dalton-school
- 7e Montessorischool in Slotervaart[10]
- 8e Montessorischool in Zeeburg
[bewerk] Zie ook
- Hoofdstuk 1 van de Grondwet.
- discriminatie
- leeftijdsdiscriminatie
- gelijke behandeling en gelijkwaardige behandeling
- Commissie Gelijke Behandeling (CGB)
- toelatingsbeleid
- allochtoon en autochtoon
- Witte school
- GOK
[bewerk] Vergelijkbaar beleid
- In het Voortgezet Onderwijs in Amstelland wordt een vergelijkbaar beleid gevoerd onder de naam Kernprocedure Amstelland.
- In Frankrijk wordt een vergelijkbaar beleid gevoerd onder de naam Carte scolaire.
- RouteMobiel sluit personen uit op basis van het bouwjaar van hun auto.
[bewerk] Externe links / bronnen
- overzichtsartikel van de Balie
- beschrijving van de gevolgen van het postcodebeleid
- verslag van de gemeenteraad van Heemstede met een discussie over de invoering van het postcodebeleid
- Uitleg waarom het postcodebeleid wordt gevoerd in Amsterdam Slotervaart
- uitspraak CGB over het toelatingsbeleid van een middelbare school die kinderen van een christelijke basisschool voorrang gaf
- uitspraak CGB over indirect onderscheid op basis van ras door het niet leveren van een monteur in bepaalde postcodegebieden in de Bijlmer
