Rijkspresident
Van Wikipedia
Rijkspresident (Duits: Reichspräsident) was de titel die werd gevoerd door het staatshoofd van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek.
Bij de eerste verkiezingen van een rijkspresident in 1919 werd Friedrich Ebert tot president gekozen. Hij behield de positie tot zijn dood 28 februari 1929. Later dat jaar werd Paul von Hindenburg tot rijkskanselier gekozen. In 1932 werd hij herkozen, met NSDAP-leider Adolf Hitler als belangrijkste tegenkandidaat.
Ook Von Hindenburg stierf terwijl hij in functie was, op 2 augustus 1934. De regering creëerde daarop snel een wet die het ambt van rijkspresident aan rijkskanselier Adolf Hitler toevertrouwde. Echter, hoewel hij wel de taken en voorrechten van het rijkspresidentschap kreeg, werd de term rijkspresident voor Hitler niet gebruikt. In plaats daarvan liet hij zich "Rijkskanselier en Führer" noemen. Na Hitlers zelfmoord werd het ambt nog enkele dagen door Karl Dönitz uitgeoefend tot aan de capitulatie.
