Slaap (rust)
Van Wikipedia
Slaap is de periode van inactiviteit, waarbij het lichaam tot rust komt. De wil om te slapen komt door moeheid, die vermoedelijk tot stand komt door stijging van de lichaamstemperatuur.
De slaap bestaat uit verschillende delen, waarvan de remslaap (Rapid Eye Movement-slaap) de bekendste is. De hersenen zijn zeer actief in deze slaap, wat op een elektro-encefalogram is waar te nemen.
Inhoud |
[bewerk] Theorieën over het nut van slapen
Er bestaan verschillende theorieën over waarom slaap bestaat. Hieronder staan enkele meer waarschijnlijke beschreven:
Slapen is een manier om de hersenen te herstellen. Tijdens het grootste deel van de slaap (tijdens de periodes van niet-remslaap) werken de neuronen (hersencellen) in mindere mate, waardoor ze de kans krijgen te herstellen van de schade die is aangericht door vrije radicalen. Dit wordt verondersteld omdat grotere dieren een lager metabolisme hebben dan kleine dieren en dus minder vrije radicalen, daardoor hoeven ze minder te herstellen en dus minder te slapen. Een mens slaapt gemiddeld zeven tot negen uur per etmaal.
Slapen is een manier om leren beter te laten verlopen. Dit zou vooral gebeuren tijdens de remslaap. Omdat bij de geboorte de hoeveelheid remslaap veel groter is dan later in het leven, wordt vermoed dat remslaap invloed heeft op het vermogen tot geestelijke ontwikkeling.
Verder is er nog een theorie dat slaap ook een manier is om een lichaam te beschermen. Omdat sommige soorten niet aangepast zijn aan het leven in de nacht, zou het beter zijn om een veilige plaats op te zoeken om daar zo min mogelijk energie te verspillen.
[bewerk] Slaapdeprivatie
Over het algemeen wordt aangenomen dat slaapdeprivatie slecht is. Bij onderzoek met ratten, waarin ze zo lang mogelijk wakker gehouden werden, stierven deze uiteindelijk. Maar het is niet bekend of de dood werd veroorzaakt door het gebrek aan slaap of door andere oorzaken (zoals bijvoorbeeld door stress van het wakker houden).
Toch is het niet verstandig om lange tijd niet te slapen. Het verstoort namelijk het lichamelijk functioneren (zoals bijvoorbeeld het reactievermogen) en kan daardoor tot gevaarlijke omstandigheden leiden.
Door sommige wetenschappers wordt beweerd dat de slaaptoestand van de mens en andere levende wezens de 'natuurlijke toestand' is waarin het wezen hoort te zijn. De 'waaktoestand' wordt beschouwd als een periode waarin het lichaam op zoek dient te gaan naar voedsel en een partner, teneinde zichzelf en de soort te laten voortbestaan. Deze theorie is omstreden en redelijk obscuur, maar is wel te verklaren als men kijkt naar de activiteit van de processen in het lichaam. De lange winterslaap die sommige warm- en koudbloedige dieren erop nahouden kan hier een uitleg van zijn. Er zijn zelfs kikkers die zich volledig laten bevriezen gedurende de winter en gedurende deze lange periode niet actief zijn. Tegen de lente ontdooien ze en pakken hun leven weer op. De verklaring hiervoor kan liggen in het feit dat het lichaam meer slaap dan 'waak' nodig heeft.
