Steve Reich
Van Wikipedia
Steve Reich (* 3 oktober 1936) is een Amerikaans componist. Hij behoort tot de richting van de minimal music verwant aan de New Age Muziek.
Inhoud |
[bewerk] Leven en werk
Het werk van Reich wordt over het algemeen gezien als repeterend en minimalistisch, maar in sommige van zijn werken is een verband te zien met het minimalisme en het werk van Sol LeWitt en Richard Serra.
Reichs muziek maakt gebruik van middelen als tape loops om verschuivende patronen te creëren zoals in It's Gonna Rain, Come Out, Drumming en andere werken.
Reich haalde zijn Bachelor of Arts graad aan Cornell University in 1957, bezocht de Juilliard School te New York en bezocht van 1961 tot 1963 Mills College in Oakland, samen met Luciano Berio en Darius Milhaud. Het werk van Reich (en dan met name Drumming uit 1971), laat Afrikaanse invloeden zien. Reich werd in het bijzonder beïnvloed door Studies in African Music van A.M. Jones, over de muziek van de Ewe in Ghana. Uiteindelijk reisde hij naar Ghana om drums te studeren. Hij bestudeerde ook de Balinese gamelan in Seattle. Rond deze tijd vormde hij ook zijn ensemble, Steve Reich and Musicians, de enige groep die zijn werken interpreteerde. Deze groep bestaat nog, met een groot deel van de oorspronkelijke leden.
Na Drumming ging Reich verder met de phase shifting techniek die hij had ontwikkeld, en begon ingewikkelder werken te schrijven. Hij onderzocht andere muzikale processen zoals augmentatie (tijdelijke verlenging van frasen en melodische fragmenten). In deze periode schreef hij werken als Music for Mallet Instruments, Voices and Organ (1973) en Four Organs.
Four Organs is opgebouwd rond augmentatie en was gebaseerd op een stuk dat in 1967 was geschreven, Slow Motion Sound. Zonder uitgevoerd te zijn werd het idee van het vertragen van een opgenomen geluid tot vele malen de oorspronkelijke tijd zonder de toonhoogte of het timbre aan te passen, toegepast in Four Organs. Het resultaat was een werk met maracas die een snel en pulserend spelen, met vier orgels die bepaalde trillingen benadrukken met een 11 akkoord.
In 1974 begon Reich te schrijven aan wat zou worden beschouwd als zijn meest kenmerkende werk, Music for 18 Musicians. In dit werk kwamen veel nieuwe ideeën naar voren, ook al refereert het aan eerder werk. Het is opgebouwd rond een cyclus van elf akkoorden, die in het begin worden geïntroduceerd, gevolgd door een klein stuk muziek rond elk akkoord en uiteindelijk een terugkeer naar de oorspronkelijke cyclus. De secties zijn toepasselijk "Pulses" genoemd. Dit was Reich's eerste poging om voor grotere groepen muzikanten te schrijven en de uitbreiding van het aantal uitvoerders resulteerde in een groter psycho-akostisch effect. Dit fascineerde Reich en hij merkte op dat hij graag zijn ideeën verder wilde onderzoeken. Reich zei dat dit ene werk meer harmonische beweging jende in de eerste vijf minuten dan enig ander werk van zijn hand.
Later in datzelfde jaar bracht hij een boek uit, Writings About Music, met essays over zijn filosofie, esthetiek en muzikale projecten tussen 1963 en 1974. Een geactualiseerde verzameling, Writings On Music (1965-2000) werd in 2002 gepubliceerd.
In 1993 werkte Reich samen met zijn vrouw, de video artieste Beryl Korot, aan een opera, The cave. In deze opera worden de wortels van het Judaïsme, het christendom en de Islam onderzocht. Het echtpaar werkte weer samen aan de opera Three Tales, die gaat over de ramp met de Hindenburg, het testen van kernwapens op het atol Bikini en actuelere zaken zoals het gekloonde schaap Dolly.
De choreografe Anne Teresa De Keersmaeker heeft choreografieën bij Reich's werk gemaakt waarover hij zich waarderend heeft uitgesproken.
"The Village Voice" noemde Reich begin 2007 de belangrijkste levende Amerikaanse componist.
[bewerk] Invloeden
De stijl van Reich heeft veel andere componisten en muzikale groepen beïnvloed, waaronder de rockgroep King Crimson, een groep componisten verbonden met het Bang On A Can festival (onder andere David Lang en Julia Wolfe) en indie rock muzikant Sufjan Stevens. Hij heeft ook visuele artiesten als Bruce Nauman beïnvloed.
[bewerk] Belangrijke werken
- It's Gonna Rain, tape (1965)
- Come Out, tape (1966)
- Piano Phase voor two pianos, oftwo marimbas (1967)
- Violin Phase voor viool en tape of 4 violen (1967)
- Pendulum Music (1968)
- Four Organs voor 4 elektronische orgels en maracas (1970)
- Drumming voor 4 paren van gestemde bongos, 3 marimba's, 3 glockenspielen, 2 vrouwenstemmen, fluiten en piccolo (1970/1971)
- Six Pianos (1973) - Getranscribeerd als Six Marimbas (1986)
- Music for Mallet Instruments, Voices and Organ (1973)
- Music for 18 Musicians (1974-76)
- Music for a Large Ensemble (1978)
- Octet (1979) - gearrangeerd voor een ensemble als Eight Lines (1983)
- Variations voor orkest (1979)
- Tehillim for voices and ensemble (1981)
- The Desert Music voor koor en orkest of stemmen en ensemble (1984, tekst van William Carlos Williams)
- Sextet voor percussie en keyboards (1984)
- New York Counterpoint voor versterkte klarinet en tap of 11 klarinetten (1985)
- Electric Counterpoint voor elektrische gitaar of versterkte akoestische gitaar en tape (1987, voor Pat Metheny)
- Different Trains voor strijkkwartet en tape (1988)
- The Cave (1993, met Beryl Korot)
- City Life voor versterkt ensemble (1995)
- Proverb voor stemmen en ensemble (1995, tekst van Ludwig Wittgenstein)
- Triple Quartet voor versterkt strijkkwartet (met vooropgenomen tape), of drie strijkkwartetten of strijkorkest (1998)
- Three Tales (1998-2002, met Beryl Korot)
- Dance Patterns voor 2 xylofoons, 2 vibrafoons en 2 pianos (2002)
- Cello Counterpoint voor versterkte cello and meerkanalen tape (2003)
- You Are (Variations) voor stemmen en kamerorkest (2004)
- New piece voor drie strijkkwartetten, 4 vibrafoons en 2 pianos (2005)
