Vorstendom Antiochië
Van Wikipedia
Antiochië was een vorstendom dat in 1097 ontstond tijdens de Eerste Kruistocht. Het vorstendom ontstond toen kruisvaarders de gelijknamige stad Antiochië in Syrië innamen.
Tijdens de Tweede Kruistocht lag het leengoed in handen van de Aquitaniërs die er met ijzeren hand regeerden. Het werd echter bedreigd, de Turken hadden Edessa heroverd en dreigden op te rukken richting de eeuwenoude stad. Daarom zond de heer van de stad, Raymond van Antiochië, ijlboden naar de westerse landen, met name naar Franse ridders.
Er werd gehoor gegeven aan de oproep, maar het duurde echter nog anderhalf jaar voor het leger ter plaatse was. Er waren slechts 20.000 kruisridders aangekomen waar er meer dan 70.000 waren vertrokken, maar koning Lodewijk VII bleef niet lang in Antiochië. Hij trok verder naar Jeruzalem om het te beveiligen.
Daarop besloot Raymond zelf op te trekken tegen de Turken, maar sneuvelde daarbij. Het vorstendom Antiochië bestond tot 1448, toen het door de Seltsjoekse Turken veroverd werd.
[bewerk] Vorsten van Antiochie
- Bohemund I 1098-1111
- Tancred van Galilea (regent) 1098-1112
- Rogier van Salerno (regent) 1112-1119
- Bohemund II van Antiochië 1111-1130
- Boudewijn II van Jeruzalem (regent) 1119
- Constance 1130-1163
- Raymond van Poitiers (door huwelijk met Constance)
- Reynauld van Chatillon (door huwelijk met Constance)
- Fulk van Jeruzalem (regent)
- Bohemund III
- Raymond IV van Tripoli
- Bohemund IV
- Raymond Roupen 1216-1219
- Bohemund V 1233-1251
- Bohemund VI 1251-1268
- Bohemund VII
