Skog

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Ein skog, au kalt skau i mange austlandsmål, er eit større område dekt med tre. Mindre tredekte område i eit elles ope landskap kallast lund eller holt.

Skogen hører heime i område der nedbøren er større enn fordampinga. Viss det på eit gitt område med klimatiske forutsetningar for skogdanning på ei tid råder ein annan vegetasjonstype, anten på grunn av brann eller menneskeleg aktivitet, vil trea ved den store høgda si og dei vide kronene sine skygge ut annan vegetasjon, sånn at skogen blir klimakssamfunn.

Globalt skil vi gjerne mellom eviggrøn tropisk regnskog, temperert regnskog, bladfellande temperert lauvskog og nordlege (boreale) barskogar. Innafor desse hovudøkosystema finst det mange undergrupper.

I eit skogøkosystem av nordisk type delar ein gjerne skogen inn i fire sjikt:

• Tresjiktet
• Busksjiktet
• Feltsjiktet, beståande av gras, urtar og lyng
• Botnsjiktet, beståande av mosar, lav og krypande urtar

Det er fyrst og fremst feltsjiktet som brukast som kjennemerke for dei økologiske tilhøva. Det karakteriserer fuktighetsforholda, næringstilstanden og lysforholda. Ved klassifiseringa brukast lister med karakteristiske artar, såkalte indikatorartar.

Av dei opprinnelege skogane i verda er det bare dei tropiske regnskogane som over større område har bevart den naturlige artssamansettinga og dermed kan kallast urskogar. Av dei andre skogtypane finst det i dag bare mindre urskogsområde, anten som eit resultat av freding eller fordi dei hittil har vore utilgjengelege for økonomisk utnytting. Skogane har vore i tilbakegang heilt sidan steinalderen på grunn av avskoging for beiting og oppdyrking. Dei boreale barskogane har ikkje minka i omfang i like stor grad som dei andre, men moderne skogsdrift har gjennom flatehogst og planting påvirka den naturlige artssamansettinga sterkt i retning av einsarta og einsaldra bestand.

[endre] Sjå au

• Skogane i Noreg