Song-dynastiet
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Song-dynastiet var eit herskardynasti som rådde i Kina frå 960–1279. Grunnlegginga av Song-dynastiet var den fyrste gongen Kina vart sameina etter at Tang-dynastiet fall i 907.
Song-perioda kan delast inn i to, den nordlege Song-perioda og den sørlege Song-perioda. I den fyrste av dei to periodene (960-1127) låg hovudstaden i den nordlege byen Kaifeng og dynastiet kontrollerte heile Kina. Etter at Song mista kontrollen over det nordlege Kina til Jurchen Jin-dynastiet flytta hoffet sør for Yangtze og la sin nye hovudstad til Hangzhou. Den sørlege Song-perioda varte frå 1127–1271, og vart endeleg øydelagd av det mongolske Yuan-dynastiet, som vart proklamert i 1271 og knekte Song i 1279.
Grunnleggjarane av Song-dynastiet bygde ut eit effektivt sentralisert byråkrati, der meir makt var sentralisert hjå keisaren og palassbyråkratiet enn hjå tidlegare dynasti. Song-dynastiet er eles kjend for utviklinga av byar ikkje berre som administrative senter, men også som senter for handel, industri og sjøfart. I Song-perioda gjekk Kina gjennom ei større industriell omvelting, med massiv vekst i produksjonen av jern, og viktige nyvinningar som kruttet. Hangzhou kan ha hatt så mange som 500.000 innbyggjarar i ei periode der berre Paris og Venezia av europeiske byar hadde høgare innbyggartal enn 100.000.
I Song-perioda såg ein ei ny interesse for konfusianistiske ideal, og neokonfusianismen blomstra opp. Zhu Xi (1130-1200) og andre kombinerte konfusianistisk tankegods med idear frå buddhismen og taoismen. Ideane til neokonfusianistane vann vesentleg innpass i det kinesiske samfunnet i hundreåra som fulgte, og spela også ei vesentleg rolle i Korea, Vietnam og Japan.