Łupki z Burgess
Z Wikipedii
Łupki z Burgess (ang. Burgess Shale)
Stanowisko paleontologiczne typu Konservat-Lagerstätte, odkryte 31 sierpnia 1909 roku przez Ch. Walcotta w Górach Skalistych na przełęczy Burgessa (Kolumbia Brytyjska, Kanada), znajdujące się obecnie w obrębie Parku Narodowego Yoho. Zawiera środkowokambryjskie skamieniałości zachowane w czarnoszarym łupku mułowcowym, związane z biocenozą rozwiniętą u podnóża skłonu (na głębokości około 100 metrów) zachodniego szelfu kontynentu Laurencji w strefie równikowej. Jej wiek określa się na około 520 milionów lat.
Fauna (ponad 140 taksonów) reprezentowana przede wszystkim przez różnego rodzaju stawonogi: Marrella, Canadaspis, Olenoides (trylobit), drapieżne Anomalocaris, Laggania, Opabinia; gąbki - Vauxia; niezmogowce - Ottoia; pennatularie - Thaumaptilon; pazurnice: Hallucigenia, Aysheaia; pierścienice - Canadia; eldonioidy - Dinomischus; ?mięczaki - Wiwaxia oraz ramienionogi, szkarłupnie. Z łupków z Burgess znany jest jeden z najstarszych strunowców - Pikaia.
Podobne stanowisko zostało znalezione w Czengjiang (prowincja Yunnan, Chiny).
Stanowisko łupków z Burgess zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego ludzkości UNESCO w 1981 roku.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://www.burgess-shale.bc.ca/
- http://www.geo.ucalgary.ca/~macrae/Burgess_Shale/
- http://www.ucmp.berkeley.edu/cambrian/burgess.html
