Aleksander Skriabin

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Dorobek kompozytorski
Rodzaj twórczości	Liczba dzieł
Muzyka wokalna
Pieśni	1
Muzyka chóralna
Muzyka instrumentalna
Symfonie	5
Koncerty	2
Muzyka kameralna	1
Inne formy orkiestralne	3
Opery	1
Balety
Utwory na fortepian	257
Muzyka na orkiestrę marszową
RAZEM	274

Aleksandr Nikołajewicz Skriabin (ur. 6 stycznia 1872r. w Moskwie, zm. 27 kwietnia 1915 r. w Moskwie) – rosyjski wirtuoz pianista i kompozytor. Twórczość Skriabina najczęściej wiązana jest z późnym romantyzmem, a ściślej ekspresjonizmem.

Skriabin rozpoczął naukę gry na fortepianie we wczesnej młodości, wkrótce mimo stosunkowo drobnych dłoni uzyskał status cudownego dziecka. W 1884 w wieku dwunastu lat rozpoczął naukę u słynnego nauczyciela Nikołaja Zwieriewa. Jego kolegą z klasy był Sergiusz Rachmaninow. W latach 1888-1892 studiuje w Konserwatorium Moskiewskim. W 1894 rozpoczyna pełną sukcesów karierę pianisty. Rozpoczyna także komponowanie. Początkowo pozostaje pod wpływem Chopina komponując miniatury fortepianowe, głównie nokturny, mazurki, preludia i etiudy, a także muzykę orkiestralną. Szybko zdobywa reputację jako kompozytor i obejmuje katedrę kompozycji na Konserwatorium Moskiewskim w 1898. Jednakże w 1903 w atmosferze skandalu obyczajowego Skriabin porzuca ustabilizowane życie i rodzinę, i wraz ze swą młodą kochanką udaje się w sześcioletnie tryumfalne tournee koncertowe po Europie zachodniej. Wcześniej pozostając pod wpływem Fryderyka Nietzschego z czasem wykształcił swą własną mistyczną, głęboko przesyconą intelektualną religijnością, filozofię. Muzyka komponowana przez artystę była odbiciem jego filozofii. Oparta na skomplikowanych harmoniach, subtelna i nastrojowa. Właśnie w dziedzinie harmonii Skriabin dokonał wiele. Jako pierwszy zaczął używać dysonansowych akordów zawierających kwarty. Używał też skrajnie schromatyzowanych skal, dając w ten sposób podwaliny pod atonalność, choć świadomie granicy atonalności nie przekroczył. Skriabin eksperymentował także z kolorem, tworząc pierwsze pokazy multimedialne. Umierając pozostawił niedokończone dzieło Mysterium, które miało być syntezą jego religijnych i filozoficznych doznań.