Andriej Gromyko

Z Wikipedii

Andriej Andriejewicz Gromyko, ros. Андрей Андреевич Громыко (ur. 18 lipca 1909 we wsi Staryje Gromyki, Białoruś, zm. 2 lipca 1989 w Moskwie) — polityk radziecki, ekonomista.

Należał od 1931 do WKP(b), następnie do KPZR. Od 1939 pracował w korpusie dyplomatycznym ZSRR. W latach 1943-1946 był ambasadorem ZSRR w Stanach Zjednoczonych. W latach 1946–1949 był wiceministrem spraw zagranicznych ZSRR i jednocześnie (do 1948) jej przedstawicielem w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. W latach 1952-1953 był ambasadorem ZSRR w Wielkiej Brytanii. Od roku 1957 aż do 1985 był długoletnim szefem dyplomacji ZSRR. Od 1973 aż do 1988, gdy przeszedł na polityczną emeryturę, był członkiem Biura Politycznego KPZR. Równocześnie w latach 1985-1988 był przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (formalnie głową państwa).

Z lat sprawowania funkcji szefa dyplomacji ZSRR na zachodzie przywarł do niego przydomek Mister Niet (pan "nie"), gdyż jego praca wiązała się ze stosowaniem polityki pozorowanych negocjacji rozbrojeniowych, polegających głównie na ciągłym mówieniu "nie" na wszystkie propozycje dyplomatów zachodnich i jednoczesnej propagandzie przedstawiającej ZSRR jako kraj skłonny do kompromisów.

Jako członek Biura Politycznego popierał wybór Michaiła Gorbaczowa na I sekretarza KPZR, a później jako jedyny działacz KPZR "starego pokolenia" popierał aktywnie jego reformy.