Andrzej Ekiert
Z Wikipedii
Gen. broni Andrzej Ekiert (ur. 10 sierpnia 1946 w Chrzanowie, woj. krakowskie) – polski dowódca wojskowy.
Spis treści |
[edytuj] Awanse
- podporucznik – 1967;
- porucznik –
- kapitan –
- major –
- podpułkownik – 1981;
- pułkownik – 1985;
- generał brygady – 1992;
- generał dywizji – 2003;
- generał broni – 2005
[edytuj] Wykształcenie
- 1960-1964 – Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica, Chrzanów;
- 1964-1967 – Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych, Wrocław;
- 1973-1976 – Akademia Sztabu Generalnego, Warszawa;
- 1986-1988 – Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, Moskwa, ZSRR;
[edytuj] Stanowiska
- 1967-? – dowódca plutonu regulacji – 12. Pułk Zabezpieczenia;
- 1971-? – starszy pomocnik szefa sztabu batalionu – 1. Pułk Zabezpieczenia;
- ?-1973 – szef sztabu batalionu – 1. Pułk Zabezpieczenia;
- 1976-1979 – straszy oficer operacyjny Oddziału Gotowości Bojowej – Główny Inspektorat Szkolenia;
- ?-? – straszy oficer operacyjny Oddziału Szkolenia Operacyjnego – Główny Inspektorat Szkolenia;
- ?-1980 – szef sztabu – zastępca dowódcy – 55. Pułk Zmechanizowany;
- 1980-1984 – dowódca – 28. Pułk Zmechanizowany w Kołobrzegu;
- 1984-1986 – szef sztabu – zastępca dowódcy – 20. Dywizja Pancerna w Szczecinku;
- * 1988-1988 – zastępca szefa Oddziału Planowania Ogólnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 1988-1989 – szef Oddziału Planowania Ogólnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 1989-1990 – zastępca szefa Zarządu Operacyjnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 1990-1994 – dowódca – 12. Dywizja Zmechanizowana w Szczecinie;
- 1994-1999 – szef Zarządu Mobilizacji i Uzupełnień – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 1997-1999 – szef – Polska Misji w NNSC w Panmunjon (Korea);
- 1999-1999 – szef Zarząd Programowania Szkolenia Sił Zbrojnych – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 1999-2002 – asystent szefa sztabu ds. operacyjnych – Połączony Sztab Wojsk Lądowych NATO Europy Centralnej (ACOS) w Heidelberg, Niemcy1;
- 2002-2002 – szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
- 2002-2004 – szef – Polska Misji w NNSC w Panmunjon (Korea);
- 2004-2005 – dowódca – III zmiana Wielonarodowej Dywizji Sił Stabilizacyjnych w Iraku;
- 2005-2006 – zastępca dowódcy wojsk lądowych w Dowództwie Wojsk Lądowych w Warszawie;
1 – oddelegowany na stanowisko: asystent szefa sztabu ds. operacyjnych w Kosowie – Kwatera Główna KFOR-2, Pristina
[edytuj] Odznaczenia i ordery
[edytuj] Prywatnie
Żona – Ewa – magister filologii polskiej, pracuje jako nauczyciel
Dwoje dzieci:
- córka Monika – była dziennikarką Polskiej Agencji Prasowej obecnie mieszka w Nowym Jorku, USA. Doktorantka na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku – 2003
- syn Tomasz – absolwent Uniwersytetu Warszawskiego – filologia rosyjska oraz stosunki międzynarodowe.
| Poprzednik gen. dyw. Mieczysław Bieniek |
 |
Dowódca Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe lata 2004-2005 |
|
Następca gen. dyw. Waldemar Skrzypczak |
