Ansgar (biskup)
Z Wikipedii
Św. Ansgar (Ansgary, Oskar) (ur. ? 8 września 801 w Amiens - zm. 3 lutego 865 w Bremie) - średniowieczny mnich Benedyktyn, arcybiskup Hamburga-Bremy, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego (scs. Swiatitiel Ansgar, jepiskop Gamburgskij)
Misją jego było wprowadzenie chrześcijaństwa na północ (rozumianą jako Skandynawię); nazywany jest "apostołem północy". Wiadomości o Ansgarze pochodzą z jego biografii Vita Ansgarii (Żywot Świętego Ansgara) napisanej przez Rymberta (bądź Ramberta), jego następcę na stanowisku arcybiskupa.
[edytuj] Hagiografia
W wieku siedmiu lat Ansgary (zwany też Oskarem) miał widzenie, po którym poczuł powołanie do służby Bogu. Wychowując się w klasztorze, kiedy miał dwanaście lat złożył śluby zakonne. Był najpierw mnichem w Korbei w Pikardii, a następnie w Nowej Korbei (Korvey) w Westfalii. Kolejne objawienia skłoniły go do prowadzenia wyjątkowo ascetycznego życia, a później do skierowania swych kroków na północ Europy. Teraz głosił Słowo Boże wśród pogan.
W 826 r. Ansgary razem z mnichem Aubertem, pojawił się w Danii z misją chrystianizacji. Panujący wówczas król Harald Klak jako pierwszy władca skandynawski przyjął z jego rąk chrześcijaństwo (826). Inna wersja zakłada, że wkrótce go stamtąd wygnano. W 829 mnich udał się do Birki w Szwecji (być może w wyniku wygnania), gdzie jego praca przyniosła pewne rezultaty. Udało mu się założyć biskupstwo, dzięki czemu uważany jest za jednego z ojców szwedzkiego chrześcijaństwa. W 831 r. wyświęcono go na biskupa Hamburga i ludów skandynawskich.
Po spustoszeniu przez Duńczyków Hamburga w 845 r. otrzymał biskupstwo w Bremie. Wkrótce na pewien czas powrócił do Szwecji, a potem ponownie do Danii, gdzie zastał już nieco korzystniejsze warunki do pracy.
Po powrocie do Danii swoją misję Ansgar wznowił jako doradca władcy duńskiego Eryka II Dziecka. Eryk zezwolił na wybudowanie kościoła w Hedeby, wczesnej miejskiej osadzie nordyckiej. Z Hedeby wyruszyła pierwsza chrześcijańska misja w Danii. Jej efektem było zbudowanie pierwszego duńskiego kościoła w Ribe.
Święty przepełniony był gorliwością i gotowością cierpienia w imię Chrystusa. Nie dostąpił jednak korony męczeńskiej i w pokoju odszedł do Pana 3 lutego 865 r. Działalność misyjna na tych terenach zanikła na prawie dwa wieki. Żywot św. Ansgarego został spisany przez towarzysza jego pracy misyjnej Ramberta.
Swe trudy apostolskie Ansgary łączył z wewnętrznym samodoskonaleniem. Od czasu do czasu odchodził do samotni. W sposób szczególny troszczył się o przesiedleńców, wdowy i sieroty. Jeszcze za życia uczynił wiele cudownych uzdrowień, jednak z pokory uważał siebie za grzesznika. Dobre uczynki oraz cuda dokonywał w tajemnicy. Cześć oddawana mu była na tyle duża, że dwa lata po śmierci został zaliczony do grona świętych. Jego nieuległe rozkładowi relikwie do czasów reformacji były przechowywane w Hamburgu. Później złożono je w ziemi. Do dziś zachowały się tylko ich cząsteczki.
Obecnie kult świętego znacznie przygasł. Czczony jest przede wszystkim w Europie Zachodniej w Kościele katolickim, podczas gdy w Cerkwi prawosławnej pozostaje praktycznie nieznany.
Ansgar jest narodowym świętym Danii, jego dzień obchodzi się 3 lutego. Tego dnia wspomina świętego również Kościół prawosławny.
