Bomba głębinowa
Z Wikipedii
Bomba głębinowa to broń morska, przeznaczona do rażenia okrętów podwodnych znajdujących się w zanurzeniu. Składa się z ładunku materiału wybuchowego umieszczonego w zazwyczaj cylindrycznym metalowym kadłubie wodoszczelnym, wyposażonym w zapalnik. Najczęściej stosowane są zapalniki hydrostatyczne, powodujące wybuch bomby na odpowiedniej, zaprogramowanej głębokości, uruchamiane na skutek wzrostu ciśnienia wody. W dawnej polskiej literaturze używano też nazwy bomby głębinowej: "bomba hydrostatyczna". Oprócz hydrostatycznych, czasami stosowane są zapalniki uderzeniowe.
Bomby głębinowe są przede wszystkim zrzucane (staczane) ze zrzutni bomb głębinowych - specjalnych pochylni znajdujących się na rufie okrętu nawodnego. Bomby tego rodzaju, nazywane także grawitacyjnymi, wprowadzono podczas I wojny światowej. W celu rozszerzenia pola rażenia, oprócz zrzutni bomb głębinowych pojawiły się miotacze bomb głębinowych, miotające je na odległość ok. 50-150 m na burty okrętu za pomocą ładunków prochowych. Bomby głębinowe były zrzucane i miotane nad domniemaną pozycją okrętu podwodnego, ustaloną np. za pomocą obserwacji, szumonamierników lub hydrolokatorów. Zrzuca się je seriami, nastawione na wybuchy na różnych głębokościach, w celu pewniejszego rażenia. Do zniszczenia lub uszkodzenia okrętu podwodnego nie jest wymagane bezpośrednie trafienie, lecz w przypadku dużych bomb głębinowych, wystarczający jest wybuch w odległości ok. 10-20 m. Bomby głębinowe tego rodzaju mają zwykle masę materiału wybuchowego ok. 100 kg, rzadziej do kilkuset kg.
Podczas II wojny światowej wprowadzono sprzężone miotacze bomb głębinowych, miotające większą liczbę lżejszych bomb o masie materiału wybuchowego ok. 15-30 kg, przed dziób okrętu (jak brytyjski Hedgehog - "jeż"). Po wojnie wprowadzono także rakietowe bomby głębinowe, wyposażone w silnik rakietowy. Rakietowe bomby głębinowe mają mniejszy ładunek od konwencjonalnych bomb głębinowych i odpalane są seriami ze specjalnych wyrzutni. Po II wojnie światowej pojawiły się też atomowe bomby głębinowe, przenoszone przez rakietotorpedy ze względu na wielki promień rażenia.
Bomby głębinowe przenoszone były głównie na okrętach klas: niszczyciel, fregata, korweta, ścigacz okrętów podwodnych. Od okresu II wojny światowej stosowane są też lotnicze bomby głębinowe, przenoszone przez samoloty i śmigłowce.
Od około lat 70. zrzutnie bomb głębinowych i miotacze bomb głębinowych stosowane są już rzadko, stając się mało skutecznym środkiem walki ze współczesnymi okrętami podwodnymi. Wyparte zostały przez torpedy kierowane i rakietotorpedy. Jako broń uzupełniająca stosowane są wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych, zwłaszcza na okrętach produkcji radzieckiej.
