Borys Gelfand

Borys Gelfand
Borys Gelfand, 2006
Państwo	Izrael
Data urodzenia	24 czerwca 1968
Miejsce urodzenia	Mińsk
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1989)
Ranking (data)	2733 (01.04.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	1 (12)

Borys Gelfand (ur. 24 czerwca 1968 w Mińsku) - białoruski arcymistrz, obecnie reprezentujący Izrael, czołowy szachista świata.

W latach 90-tych siedmiokrotnie był notowany w pierwszej dziesiątce listy rankingowej FIDE. W tym czasie odniósł wiele sukcesów w prestiżowych turniejach międzynarodowych i cyklu rozgrywek o mistrzostwo świata. W 1990 roku wspólnie z Wasilijem Iwanczukiem wygrał turniej międzystrefowy w Manili, przed Viswanathanem Anandem i Nigelem Shortem^[1]. W meczach pretendentów dotarł do ćwierćfinału, w którym spotkał Shorta i został przez niego wyeliminowany (+2 -4 =2)^[2].

W roku 1993 zwyciężył w następnym turnieju międzystrefowym w Biel^[3]. W drodze do finałowego meczu pretendentów pokonał Michaela Adamsa (+3 -1 =4) i Władimira Kramnika (+2 -1 =5). W finałowym meczu przegrał jednak z Anatolijem Karpowem (+1 -4 =4)^[4]. W mistrzostwach świata FIDE (Groningen 1997), rozgrywanych systemem pucharowym Gelfand dotarł do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Ananda^[5]. W kolejnych turniejach mistrzowskich awansował do IV (1999^[6] i 2000^[7]) oraz V rundy(2001^[8]), w kolejnych latach przegrywając z Aleksandrem Chalifmanem, Aleksiejem Szirowem i Piotrem Swidlerem.

Do największych sukcesów turniejowych Gelfanda należy I miejsce w Memoriale Alechina w Moskwie w 1992 roku (wspólnie z Anandem, przed Karpowem). W 1996 roku podzielił z Karpowem I miejsce na turnieju w Wiedniu, przed Kramnikiem i Szirowem. Dwukrotnie (w latach 1998^[9] i 2000^[10]) wygrywał memoriały Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju. W 2002 roku zwyciężył (wraz z Weselinem Topałowem) w silnym turnieju w Cannes^[11], w 2004 triumfował w Pampelunie^[12], w 2005 podzielił I lokatę na Bermudach^[13] oraz zajął VI miejsce^[14] w Pucharze Świata w Chanty-Mansyjsku, po raz kolejny swojej karierze kwalifikując się do meczów pretendentów. W 2006 zwyciężył (wraz z Andriejem Wołokitinem) w Biel^[15].