Bronisław Kwiatkowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bronisław Kwiatkowski generał dywizji
ur. 5 V 1950

Kariera:
dowódca Dowództwa Operacyjnego
• z-ca dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego • d-ca Wielonarodowej Dywizji Centr.-Południe • z-ca dyrektora Centrum Szkolenia SP NATO • dowódca 6 Brygady Desantowo-Szturmowej • dowódca Pol. Kontyngentu Wojskowego Syria • szef Oddziału Rozpoznania i WRE KOW • szef Oddziału Operacyjnego SG WP
Działania zbrojne:
UNDOF • misja stabilizacyjna w Iraku
Odznaczenia:
Polonia Restituta
Order Krzyża Wojskowego
Krzyż Zasługi
Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
"In The Service Of Peace" Medal

Bronisław Kwiatkowski (ur. 5 maja 1950 roku) - polski generał dywizji, oficer wojsk pancernych i powietrzno-desantowych. Od 1969 roku służy w Siłach Zbrojnych. Dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w Syrii, 6 Brygadą Desantowo-Szturmową oraz Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe w Iraku. W latach 2005-2007 zastępca dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego, następnie dowódca Dowództwa Operacyjnego.

[edytuj] Wykształcenie

Bronisław Kwiatkowski urodził się 5 maja 1950 roku na Podkarpaciu Północnym. W okresie od 1969 do 1973 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Jest również absolwentem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie (lata 1977-1980) oraz Akademii Dowodzenia Związkowych Sił Zbrojnych Niemiec (niem. die Bundeswehr, lata 1990-1992) w Hamburgu. Posiada znajomość języka angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego.

[edytuj] Służba wojskowa

Na pierwsze stanowisko liniowe - dowódcy plutonu - skierowano go do 29 Pułku Czołgów 11 "Drezdeńskiej" Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1974 roku został dowódcą kompanii w tej jednostce wojskowej. Od 1980 do 1982 roku kierował sztabem 18 batalionu powietrzno-desantowego z Bielska-Białej, po czym służył w Dowództwie 6 "Pomorskiej" Dywizji Powietrzno-Desantowej w Krakowie, od 1986 roku 6 "Pomorskiej" Brygady Powietrzno-Desantowej, a od 1989 roku 6 "Pomorskiej" Brygady Desantowo-Szturmowej im. Gen. Bryg. Stanisława Sosabowskiego. Pełnił kolejno funkcje oficera operacyjnego (lata 1982-1983), szefa Wydziału Operacyjnego (lata 1983-1986) oraz szefa Sztabu (lata 1986-1990).

W 1990 roku został szefem Oddziału Operacyjnego w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, a od 1993 roku był szefem Oddziału Rozpoznania i Walki Radioelektronicznej w Sztabie Krakowskiego Okręgu Wojskowego w Krakowie. W latach 1995-1996 dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym w ramach misji pokojowej ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF). Następnie objął stanowisko dowódcy 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. Gen. Bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie.

W 2000 roku wyznaczono go szefem Sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie, który w 2002 roku przeformowano na 2 Korpus Zmechanizowany. W 2003 roku został zastępcą dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe, w ramach I zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego Irak po II wojnie w Zatoce Perskiej. Po powrocie do Polski w 2004 roku był zastępcą dyrektora Centrum Szkolenia Sił Pokojowych NATO (ang. Joint Force Training Center) w Bydgoszczy. W 2005 roku ponownie przebywał w Iraku jako Szef Szkolenia Misji Szkoleniowej NATO (ang. NATO Training Mission - Iraq). Następnie był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego. Od 18 lipca 2006 roku do 24 stycznia 2007 roku dowodził Wielonarodową Dywizją Centrum-Południe podczas VII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego na misji stabilizacyjnej w Iraku. Z dniem 20 kwietnia 2007 wyznaczony na dowódcę Dowództwa Operacyjnego.