Húrin I
Z Wikipedii
Húrin I – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Wzmianka o nim pojawia się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Postać ta nie występuje się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
Nie należy mylić tej postaci z innymi:
Húrinem, bohaterem z Pierwszej Ery; Húrinem z Emyn Arnen i Húrinem II, namiestnikami Gondoru; Húrinem, Strażnikiem Kluczy Minas Tirith.
- W angielskim oryginale – Húrin I
- Przekład Marii Skibniewskiej – Húrin I (Hurin)[1]
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Húrin I
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Húrin I
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Húrin I (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 2244 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, piąty namiestnik rządzący Gondorem. Był synem Belegorna. Urząd objął w 2204 roku i sprawował go do swej śmierci, przez 40 lat. Jego następcą był Túrin I.
Imię Húrin pochodzi z języka sindarin[2] i znaczy w tej mowie Ożywione serce.
| Poprzednik Belegorn |
Namiestnicy rządzący Gondorem | Następca Túrin I |
