Hanna Ereńska-Barlo

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hanna Ereńska-Barlo
Hanna Ereńska-Barlo, 2006
Państwo	Polska
Data urodzenia	12 listopada 1946
Miejsce urodzenia	Poznań
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrzyni (1981)
Ranking (data)	2246 (01.04.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	16 (360)

Hanna Ereńska-Barlo (ur. 12 listopada 1946 w Poznaniu) – jedna z najwybitniejszych polskich szachistek, wielokrotna mistrzyni Polski w szachach.

W szachy zaczęła grać w wieku 6 lat. Po ukończeniu studiów stomatologicznych w roku 1970, w krótkim czasie stała się najlepszą zawodniczką w Polsce. Już pierwszy start w finale mistrzostw Polski seniorek (w roku 1970 w Lublinie) przyniósł jej sukces w postaci medalu. Do roku 1993 osiemnastokrotnie wystąpiła w finałach mistrzostw kraju, łącznie zdobywając 11 medali: 5 złotych (1971, 1972, 1977, 1979, 1980), 3 srebrne (1973, 1975, 1984) oraz 3 brązowe (1970, 1982, 1986). Jest również dwukrotną złotą medalistką drużynowych mistrzostw Polski, które zdobyła w latach 1985 i 1988 w barwach klubu Pocztowiec Poznań.

Wielokrotnie reprezentowała polskie barwy na arenie międzynarodowej. W latach 1972 - 1992 ośmiokrotnie wystąpiła na szachowych olimpiadach, zdobywając trzy medale: brązowy wraz z drużyną w roku 1980 oraz indywidualnie srebrny w roku 1972 (za wynik na II szachownicy) i brązowy w roku 1980 (za wynik na I szachownicy). Łącznie rozegrała 88 olimpijskich partii, w których zdobyła 52½ pkt.

W roku 1981 podczas Kongresu FIDE w Atlancie otrzymała tytuł arcymistrzyni, zostając pierwszą Polką, której nadano ten zaszczytny tytuł.

W swojej karierze odniosła wiele turniejowych sukcesów, m.in.: I-II miejsce w Wijk aan Zee w roku 1971, II-III miejsce w Taszkencie w roku 1974, II-III miejsce w Piotrkowie Trybunalskim w roku 1977, I-II miejsce w Smederevskiej Palance w roku 1977 oraz I miejsce w turnieju rozegranym w tym mieście w roku 1979, II-IV miejsce w Nowym Sadzie w roku 1979, III miejsce w Bydgoszczy w roku 1980, I-III miejsce w Nałęczowie w roku 1987, II miejsce w Dortmundzie w roku 1989, II miejsce w Budapeszcie w roku 1991 oraz I-II miejsce w Wiśle w roku 1994. Od roku 1997 bierze udział w mistrzostwach świata seniorek (powyżej 50. roku życia), w których wielokrotnie zajmowała czołowe lokaty (m.in. jest wicemistrzynią świata z lat 1998 i 2005 oraz brązową medalistką z roku 1997).

W roku 1977 odznaczona została Srebrnym Krzyżem Zasługi, zaś w roku 1997 za zasługi dla rozwoju sportu oraz działalność społeczną otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, jedno z najwyższych polskich odznaczeń cywilnych.