Język górnołużycki
Z Wikipedii
Hornjoserbsce | |
Obszar | Łużyce (Niemcy) |
Liczba mówiących | 55 tys. |
Ranking | (poza pierwszą 100.) |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki słowiańskie **Języki zachodniosłowiańskie ***Języki łużyckie Język górnołużycki |
Pismo | łacinka |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Język regionalny w Niemczech (Brandenburgia i Saksonia) |
Kody języka | |
ISO 639-1 | - |
ISO 639-2 | wen |
ISO/FDIS 639-3 | hsb |
SIL | WEN |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język górnołużycki - jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługują się serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec.
Język górnołużycki różni się od dolnołużyckiego szeregiem cech, oraz odmienną w dużej mierze leksyką, co powoduje, że wzajemne zrozumienie użytkowników obydwu tych języków może być dość trudne. Język dolnołużycki ze względu na pewne cechy bliższy jest językowi polskiemu, natomiast górnołużycki bliższy jest językowi czeskiemu.
[edytuj] Alfabet górnołużycki
Alfabet górnołużycki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
a | b | c | č | ć | d | dź | e | ě | f | g | h | ch | i | j | k | ł | l | m | n | ń | o | ó | p | (q) | r | ř | s | š | t | u | (v) | w | (x) | y | z | ž |
A | B | C | Č | Ć | D | Dź | E | - | F | G | H | Ch | I | J | K | Ł | L | M | N | - | O | - | P | (Q) | R | - | S | Š | T | U | (V) | W | (X) | (Y) | Z | Ž |
Uwaga: W nowszej wersji "ć" znajduje się po "č". Do lata 2005 można spotkać "ć" w alfabecie po "t".
zachodniosłowiańskie:
czeski • dolnołużycki • górnołużycki • kaszubski • knaan † • polski • połabskie † • słowacki • słowiński †
wschodniosłowiańskie:
białoruski • rosyjski • rusiński • starobiałoruski † • staroruski † • ukraiński
południowosłowiańskie:
bułgarski • macedoński • serbsko-chorwacki (bośniacki, chorwacki, serbski) • słoweński • staro-cerkiewno-słowiański †