Jan Gembicki
Z Wikipedii
Jan Gembicki herbu Nałęcz (1602-1675), biskup kujawski od 1673, chełmiński od 1652, płocki od 1655, sekretarz wielki koronny od 1640, sekretarz królewski.
Po studiach na Akademii Krakowskiej, dzięki poparciu krewnego prymasa Wawrzyńsca Gembickiego, naukę kontynuował w latach 1615-1618 na uniwersytecie w Ingolstadt. Studiował też w Rzymie i Padwie. Po powrocie do kraju został w 1621 kanonikiem gnieźnieńskim, w 1626 krakowskim, w 1636 warszawskim. W 1639 został opatem w klasztorze kanoników regularnych w Trzemesznie. W 1642 został dziekanem krakowskim, w 1646 proboszczem miechowskim i kanclerzem nadwornym królowej Polski Ludwiki Marii. Towarzyszył królowi Janowi Kazimierzowi w czasie bitwie pod Beresteczkiem. W czasie potopu szwedzkiego schronił się na Spisz. Był zwolennikiem elekcji vivente rege. W latach 1664-1665 brał udział w sądzie sejmowym nad Jerzym Lubomirskim. W 1672 popierał konfederację gołąbską.