Jan Paweł Łuszczewski
Z Wikipedii
| Jan Paweł Łuszczewski | |
 |
|
| Herb | Korczak
 |
| Data urodzenia | 26 czerwca 1764 |
| Miejsce urodzenia | Skotniki |
| Data śmierci | 4 lipca 1812 |
| Miejsce śmierci | ? |
| Rodzina | Łuszczewski |
| Rodzice | Walerian Łuszczewski ? |
| Małżonek | Aleksandra Cieciszowska Ewa Orsetti |
| Dzieci | Adam Łuszczewski Michał Łuszczewski Wacław Łuszczewski Konstancja Wodzińska Paulina Łuszczewska |
Jan Paweł Łuszczewski herbu Korczak (ur. 26 czerwca 1764 w Skotnikach koło Sochaczewa - zm. 4 lipca 1812) - polski polityk, minister spraw wewnętrznych Księstwa Warszawskiego od 1807.
Był synem Waleriana Łuszczewskiego, starosty sochaczewskiego. Uczył się w szkołach pijarskich w Warszawie. W latach 1785-1795 był sekretarzem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, od 1784 starostą sochaczewskim. W latach 1788-1789 sekretarzem Sejmu Czteroletniego, a następnie poseł z powiatu sochaczewskiego. Członek Stronnictwa Patriotycznego, zwolennik Konstytucji 3 Maja; popierał ją m.in. w mowach, wygłaszanych w senacie.
Po trzecim rozbiorze osiadł w majątku Strugi pod Sochaczewem, zajmując się gospodarką na roli. Od 1800 członek Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, któremu m.in. przekazał swe materiały z czasów Sejmu Czteroletniego. W roku 1806 zadeklarował się jako zwolennik Napoleona; 5 grudnia 1806 wszedła w skład Izby Najwyższej Wojennej i Administracji Publicznej, następnie od 14 stycznia do 5 października 1807 roku był sekretarzem Komisji Rządzącej. 5 października 1807 został mianowany Ministrem Spraw Wewnętrznych Księstwa Warszawskiego. Na tym stanowisku, choć nie postarał się brak kwalifikacji kierowniczych rekompensować niezmordowaną pracowitością (Maria Manteufflowa). M.in. zorganizował administrację terenową, opracowując sam najważniejsze instrukcje; zorganizował akcję ustalania wierzytelności pruskich, bronił Księstwa przed nieuzasadnionymi roszczeniami ze strony Prus i Fancji; dążył do logicznej organizacji swego ministerium, tworząc Dyrekcję Generalną Dóbr i Lasów Narodowych oraz przekazując sprawy aprowizacji wojska generalnej dyrekcji administracji wojennej w Ministerstwie Wojny. Jednak nie cieszył się dobrą opinią współobywateli, m.in. ze względu na rolę odgrywaną przy egzekucji świadczeń dla wojska francuskiego i konflikt z hierarchią duchowną. Natomiast cieszył się zaufaniem króla Fryderyka Augusta i rezydenta francuskiego Dominika Pradta.
Od młodości był członkiem wolnomularstwa. W 1785 został członkiem loży Świątynia Izys, w 1789 został sekretarzem Wielkiego Wschodu Narodowego. W masonerii działał także w czasach Księstwa Warszawskiego, dochodząc do stanowiska członka Najwyższej Kapituły.
Żonaty był dwukrotnie: z Aleksandrą z Cieciszowskich i Ewą z Orsettich. Zmarł 4 lipca 1812 r. Pochowany został w kościele Kapucynów w Warszawie. Miał trzech synów i dwie córki:
- Adama
- Michała
- Wacława
- Konstancję, zamężną za Maciejem Wodzińskim
- Paulinę
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Genealogia
[edytuj] Bibliografia
- A. G. Turczyk: Jan Paweł Łuszczewski (1764 - 1812), Ziemia Sochaczewska, nr 18, 1993.
- Diariusz Sejmu Ordynaryjnego ...rozpoczętego roku pańskiego 1788, t. 1-2, Warszawa 1788-1790.
Ludwik Szymon Gutakowski • Stanisław Małachowski • Stanisław Kostka Potocki • Tadeusz Dembowski • Feliks Łubieński • Jan Paweł Łuszczewski • Tadeusz Matuszewicz • Tadeusz Mostowski • Józef Poniatowski • Aleksander Potocki • Ignacy Sobolewski • Jan Węgleński • Józef Wielhorski •
