Kazirodztwo
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Kazirodztwo - zachowanie seksualne w stosunku do osoby blisko spokrewnionej.
Stopień pokrewieństwa jaki musi istnieć aby miało miejsce kazirodztwo jest określany różnie w zależności od społeczeństwa.
Spis treści |
[edytuj] Mitologia
Najbardziej rozpowszechnionym tematem kazirodztwa jest grecki mit o Edypie przestrzegający przed "nieczystym zachowaniem" (zobacz Kompleks Edypa).
[edytuj] Pismo Święte: Stary i Nowy Testament
Stary Testament traktuje o wielu sprawach dotyczących godnego życia (m.in. również o aspektach pożycia seksualnego) każdego człowieka przestrzegając przed czynami godnymi hańby i sprowadzającymi nieszczęścia na całe rodziny.
[edytuj] Aspekty prawne
Kazirodztwo | |
---|---|
ciężar gatunkowy | występek |
przepis karny | art. 201. K.k. |
grożąca kara | pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. |
forma winy | umyślna w zamiarze bezpośrednim i quasi-ewentualnym |
typ kwalifikowany / uprzywilejowany: nie / nie | |
uwagi: - |
Kazirodztwo - przestępstwo polegające na dopuszczeniu się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry.
Stypizowane w art. 201 Kodeksu karnego z 1997 jako występek. Czyn zabroniony również w kodeksach karnych z 1969 i z 1932 (w tym ostatnim w węższym zakresie, ponieważ zakazowi nie podlegało obcowanie z osobą przysposobioną lub przysposabiającą).
Przepis karny:
- USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny
- (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.)
Art. 201 [Kazirodztwo] Kto dopuszcza się obcowania płciowego w stosunku do wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostry, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
[edytuj] Kazirodztwo jako tabu kulturowe
Zakaz kazirodztwa należy do najbardziej powszechnych zakazów, istniał najprawdopodobniej we wszystkich kulturach. Antropologia strukturalna Claude'a Lévi-Straussa uznaje go wręcz za swego rodzaju początek kultury, punkt graniczny między naturą a kulturą, w którym jedna się kończy, a druga zaczyna, przynależny do obydwu tych sfer (które poza tym są w opozycji).
Zakaz kazirodztwa bywał jednak różnie definiowany w różnych kulturach. W grupach społecznych, które cechuje endogamia, dopuszcza się (lub też dopuszczało się) związki między stosunkowo bliskimi krewnymi (zwłaszcza gdy są to niezbyt liczne grupy społeczne, np. arystokracja, rodziny królewskie, ze szczególnym przykładem dynastii faraonów. W takim kontekście małżeństwo między kuzynami lub między stryjem a bratanicą czasem nie było po prostu uważane za kazirodztwo, choć w innym kontekście kulturowym kazirodztwem jest.
Przykład dynastii faraonów Egiptu jest ciekawy dlatego, że ze względu na ich święty, boski status w tamtej kulturze, mieli oni bardzo zawężony wybór potencjalnych małżonków. Wydanie niektórych sióstr faraona za kogokolwiek innego niż on, byłoby świętokradztwem. Tradycja egipska ściśle określała, które relacje pokrewieństwa w rodzinie faraona są kazirodztwem, a które nie. Np. związek faraona z niektórymi siostrami nie był uznawany za kazirodztwo, a z niektórymi innymi był. Podobnie było w przypadku władców Inków. Sapa Inka(król) był uznawany za potomka bogów i tylko kobiety "boskiej krwi" mogły być jego żonami. Zazwyczaj zostawała nią jego siostra. Przypuszcza się, że te bliskie więzy pokrewieństwa doprowadzały np. do chorób genetycznych jak to było w rodzinie Echnatona.
[edytuj] Kazirodztwo w sztuce
Jako tabu kulturowe temat kazirodztwa stanowił wyzwanie dla wielu artystów.
Mit o Edypie stanowił jeden z czołowych tematów tragedii greckiej, niektóre z tych sztuk do dziś są wystawiane.
- Sofokles, Król Edyp
Mieczysław Karłowicz skomponował w 1906 poemat symfoniczny Stanisław i Anna Oświecimowie op. 12 (o miłości brata i siostry).
Kazirodztwo stało się też w XX wieku tematem wybitnych filmów:
- Milczenie Ingmara Bergmana (jedna z bohaterek jest rozpaczliwie zakochana w swojej siostrze)
- Moja siostra, moja miłość Vilgota Sjömana (między bratem a siostrą)
- Szmery w sercu Louisa Malle'a (między matką a nastoletnim synem)
- Homo faber Volkera Schlöndorffa na podstawie powieści Maxa Frischa
- Oldboy Park Chan-wooka
[edytuj] Zobacz też
- Parafilia
- Kazirodztwo (książka)
- chów wsobny