Klasyfikacja Blytta-Sernandera
Z Wikipedii
Klasyfikacja lub ciąg Blytta-Sernandera – seria okresów klimatycznych i stadiów związanych z rozwojem lądolodu w Europie północnej, oparta na analizie zachowanego pyłku w duńskim torfie. Jej autorami są Axel Blytt (ur. 1876) i Rutger Sernander (ur. 1908). Klasyfikacja została włączona do ciągu klasyfikacji stref pyłku (ang. pollen zones) zdefiniowanej przez Lennarta von Posta. Metody te określa się mianem palynologicznych.
[edytuj] Klasyfikacja Blytta-Sernadera - ramy czasowe
Stadia Plejstocenu :
- 12000-11600 p.n.e - stadium starszy dryas
- 11,600-9,900 p.n.e - interstadium allerød (ocieplenie)
- 10,900-9,500 p.n.e - stadium młodszy dryas (oziębienie, wysuszenie)
Stadia Holocenu
- 9500-6900 p.n.e. - okres borealny (zimno sucho, coraz cieplej)
- 6900-3700 p.n.e. - okres atlantycki (ciepło, wilgotno)
- 3700-600 p.n.e. - okres subborealny (oziębienie, potem cieplej)
- od 600 p.n.e do czasów obecnych - okres subatlantycki
Ważniejsze gatunki użyte w klasyfikacji:
- Sphagnidae torfowce
- Carex limosa, turzyca bagienna
- Scheuchzeria palustris, bagnica torfowa
- Eriophorum vaginatum, wełnianka
- Vaccinium oxycoccus, żurawina błotna
- Andromeda polifolia, modrzewnica zwyczajna
- Erica tetralix, wrzosiec bagienny
- Calluna vulgaris, Wrzos
- Pinus, sosna
- Betula, brzoza
W literaturze fachowej szukaj jako Blytt-Sernander
