Korpus Interwencyjny
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Geneza
W związku z nasileniem tzw. kryzysu gdańskiego Generalny Inspektor Sił Zbrojnych nakazał utworzenie 13 sierpnia 1939 Korpusu Interwencyjnego w celu zamanifestowania woli obrony interesów polskich w przypadku próby puczu prohitlerowskiego lub anektowania Wolnego Miasta Gdańska przez Niemcy. Naczelne władze wojskowe w najgorszym wypadku zakładały wybuch lokalnego konfliktu zbrojnego.
Dowództwo Korpusu Interwencyjnego powierzono gen. bryg. Stanisławowi Skwarczyńskiemu, szefem sztabu został ppłk dypl. Bronisław Szeligowski.
[edytuj] Skład w sierpniu 1939
- 13. Dywizja Piechoty - dowódca płk dypl. Władysław Zubosz-Kaliński
- 27. Dywizja Piechoty - dowódca gen. bryg. Juliusz Drapella
- 13 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (mobilizowany przez 2 Pułk Artylerii Ciężkiej w Chełmie): dowódca - mjr Kazimierz Siekierzyński;
- 1 Batalion Czołgów Lekkich (mobilizowany przez 3 Batalion Pancerny w Warszawie): dowódca - mjr Adam Kubin;
- 81 Batalion Saperów typu I (mobilizowany przez 2 Pułk Saperów w Puławach): dowódca - mjr Józef Maleniewski;
- 121 lekka kolumna pontonowa typu I (mobilizowana przez 2 Pułk Saperów Puławach).
Dla wzmocnienia akcji Korpusu utworzono Grupę Osłony "Czersk" (dowódca gen. bryg. Stanisław Grzmot-Skotnicki).
[edytuj] Założenia
Plan działania Korpusu zakładał zdobycie Gdańska szybkim wypadem z rejonu Skarszewy-Starogard. Oddziały miały rozpoczynać działania w miarę przetransportowywania w rejony wyjściowe. Miało to zapewnić natychmiastową reakcję w razie naruszenia status quo w Gdańsku.
Natarcie miało przebiegać po osi: Skarszewy-Kolbudy-Wrzeszcz (siłami 27 DP wzmocnionej 1 bcz).
[edytuj] Działania
[edytuj] Mobilizacja
Mobilizacja jednostek wchodzących w skład Korpusu Interwencyjnego miała być przeprowadzono na drodze mobilizacji kartkowej grupy czarnej. Jednakże w wyniku dokonania zmiany składu Korpusu Interwencyjnego, główne jego jednostki nie były w grupie czarnej:
- 13 Dywizja Piechoty:
- 44 i 45 pp, 13 pal (bez 3 da), 13 bsap - grupa zielona;
- 43 pp i 3 da 13 pal - grupa czerwona;
- 27 Dywizja Piechoty:
- 23, 24, (I, II, IV bp) 50 pp, 27 pal (10 baterii) - grupa czerwona;
- III bp 50 pp, 27 bsap - grupa zielona;
- 13 Dywizjon Artylerii Ciężkiej typu II - grupa czerwona;
- 1 bczl, 81 bsap i 121 lkolpon - grupa czarna.
Zmobilizowano łącznie:
- 19 batalionów,
- 2 szwadrony,
- 112 dział artylerii polowej,
- 8 armat przeciwlotniczych,
- 50 czołgów lekkich.
[edytuj] Koncentracja
Siły Korpusu przybyły w rejon na południe od Bydgoszczy 16-18 sierpnia 1939. 13 DP rozlokowano w rejonie Bydgoszcz–Fordon–Solec Kujawski, 27 DP – w rejonie Bydgoszcz–Inowrocław. Oddziały znajdowały się w pełnej gotowości bojowej do natychmiastowego transportu na północ. Nie wyładowano nawet ciężkiego sprzętu ze składów transportowych, które oczekiwały na bocznicach.
W dniach 24–27 sierpnia przesunięto 27 DP do rejonu Lubichowo-Osieczna-Ocypel na południowy zachód od Starogardu.
[edytuj] Rozwiązanie
W związku ze zmianą sytuacji politycznej Korpus rozwiązano, a wchodzące w jego skład dywizje przesunięto do Armii "Pomorze" (27 DP) i odwodowej Armii "Prusy" (13 DP).
