Lędyczek
Z Wikipedii
| Lędyczek | |||
|
|||
| Województwo | wielkopolskie | ||
| Powiat | złotowski | ||
| Gmina | Okonek | ||
| Sołtys | Weglowska Grażyna | ||
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
540 |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
67 | ||
| Kod pocztowy | 64-916 | ||
| Tablice rejestracyjne | PZL | ||
| SIMC10 | 3031053 | ||
Położenie wsi |
|||
| Strona internetowa wsi | |||
Lędyczek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Okonek.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Spis treści |
[edytuj] Położenie
Lędyczek położony jest w północnej części województwa wielkopolskiego oraz w północnej części powiatu złotowskiego w gminie Okonek. Lędyczek leży nad Gwdą, Czarną oraz dopływami Gwdy Debrzynką i Chrząstawą. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr. 22 (Gorzów Wielkopolski–Elbląg) oraz trasy lokalne do Złotowa, Okonka i Łomczewa. Wieś leży w niewielkiej odległości od ważnych ośrodków:
Do Lędyczka można się dostać autobusami PKSu.
[edytuj] Historia
Rozwój osady związany był z położeniem Lędyczka na ważnym szlaku handlowym. Powstały tutaj w XIII obronny gród strzegł przeprawy przez Gwdę. W 1308 r. Lędyczek wraz z Pomorzem Gdańskim przeszedł pod władanie Krzyżaków. W związku z tym stał się jednym z głównych grodów na trasie z Malborka do Brandenburgii, którym poruszali się margrabiowie. Za czasów Krzyżaków Lędyczek pomyślnie się rozwinął. Wznieśli oni tutaj zamek oraz przenieśli z Debrzna siedzibę włodarza zakonnego. Rozwój też miał uzasadnienie w tym iż Lędyczek leżał na drodze handlowej z Wielkopolski do Słupska. W 1466 r. miejscowość wróciła w granice administracyjne Państwa Polskiego i została wsią królewską w powiecie człuchowskim województwa pomorskiego. W 1772 Lędyczek w wyniku I rozbioru Polski przeszedł pod panowanie Prus ale to dzięki nim właśnie pod koniec wieku XVIII lub w pierwszych latach XIX w. otrzymał prawa miejskie. Okres międzywojenny był dla miasta okresem umiarkowanego rozwoju gospodarczego i społecznego. W czasie II wojny światowej Lędyczek znacznie ucierpiał. 4 lutego 1945 r. miasto zostało wyzwolone. W czasie pięciu dni walki zabudowa miasta legła w gruzach a ludność ucierpiała. Po wojnie nastąpiła niewielka rozbudowa i odbudowa miasta. Do 1972 r. Lędyczek, w którym mieszkało 440 osób, był najmniejszym miastem w Polsce i jednym z najmniejszych w Europie (obecnie najmniejszym miastem są Wyśmierzyce). W 1975 r. zdegradowany do rangi wsi (odebrano mu prawa miejskie prawdopodobnie z przyczyny słabego rozwoju i zbyt małej liczby mieszkańców) znalazł się w gminie Okonek i tak jest do dzisiaj. Obecnie jest to ośrodek turystyczny.
[edytuj] 
Zabytki, turystyka
W Lędyczku nie ma wielu zabytków jednak piękne lasy, czyste rzeki i spokój przyciągają tutaj amatorów aktywnego wypoczynku. W centrum miejscowości znajduje się kościół pw św. Piotra i Pawła pochodzący z lat 1882-1884 zbudowany w stylu eklektycznym. Pierwotny kościół lędycki był zbudowany w tym miejscu z drewna. Powstał w 1505 r. jednak został zburzony pod koniec XVIII w. Na jego miejscu postawiono obecny kościół. Wewnątrz na uwagę zasługuje ciężki, mosiężny żyrandol z XVIII w. Kościół został zbudowany jako ewangelicki zbór a od 1945 r. jest kościołem katolickim. Oprócz niego w mieście zachował się układ urbanistyczny z resztką zabudowy z XIX w. Przy ulicach stoją w większości domki kalenicowe zbudowane pod koniec tegoż wieku.
[edytuj] Przyroda
W Lędyczku mieści się leśna ścieżka dydaktyczna "Dolina Pięciu Rzek". Powstała ona w miejscu spotkania się pięciu rzek. Są to: Gwda, Debrzynka, Szczyra, Chrząstawa i Czarna. Lędyczek otoczony jest ze wszystkich stron lasami tzw. Puszczy nad Gwdą. Czyste rzeki pełne pstrągów i lipieni, pełne grzybów lasy (głównie sosnowe) przyciągają turystów do tej nieco zapomnianej miejscowości.
[edytuj] Gospodarka
W mieście istnieje stacja benzynowa, w centrum wsi, przy głównej drodze znajduje się restauracja "Turystyczna", sklepy, dział Przedsiębiorstwo Robót Mostowych i Drogowych. Miejscowość jest nastawiona na obsługę ruchu turystycznego związanego z rzekami i spływami kajakowymi, oraz na obsługę turystyki tzw. przejazdowej, z racji tego iż miejscowość leży przy głównej szosie. Brak tutaj większych zakładów przemysłowych. Do późnych lat 90. istniał tutaj oddział Boblickich Zakładów Przemysłu Wełnianego który szył kołdry jednak zaprzestał on działalności. Do niedawna także istniał Urząd Poczty. Obecnie jest tutaj tylko agencja pocztowa w jednym ze sklepów na terenie wsi.
[edytuj] Bibliografia
- "Złotów" 1995 A. Śmigielski wyd. WBP ISBN 83-85811-24-9
- "Związek Gmin Krajny" 2005 M. Lesczyński, J. Justyna wyd. Leszczyńscy ISBN 83-919368-0-5
