Lenno
Z Wikipedii
Lenno (łac. feodum) to w systemie feudalnym posiadłość nadawana przez seniora w użytkowanie wasalowi w zamian za wsparcie militarne, finansowe lub obronne. Lenno wygasało po śmierci jednej ze stron, jednakże powszechną praktyką było dążenie do przekazania lenna swojej rodzinie. Napotykało to jednak na opór ze strony seniorów, którzy starali się przeciwdziałać przekazywaniu swych ziem osobom niekompetentnym. W czasach późniejszych własność lenna stała się dziedziczna, co spowodowało wzmocnienie i ugruntowanie związków pomiędzy seniorem i jego wasalami.
Lenno początkowo było nadawane jako wynagrodzenie za służbę wojenną. W czasach późniejszych zaczęto stosować bardziej precyzyjne przeliczniki, przykładowo liczba rycerzy wystawianych przez wasala seniorowi była proporcjonalna do obszaru lenna. Później również pojawiły się opłaty finansowe w określonej wysokości.
W zamian za to wasal otrzymywał od seniora opiekę, jak również czerpał dochody z posiadanej ziemi i sprawował jurysdykcję nad mieszkańcami. Jeżeli wasal złamał umowę (nie dotrzymał zobowiązań) ziemia i dochód z niej wracały do seniora.
System nadań lennych odnosił się do książąt i baronów, przekładał się on w niższych warstwach społecznych na stosunek pańszczyźniany. Uroczyste przekazanie lenna nosi nazwę inwestytury.
W feudalizmie japońskim lenno nazywane było han.
