Lord Kelvin
Z Wikipedii
Lord Kelvin, właściwie William Thomson (26 czerwca 1824 r. w Belfaście, zm. 17 grudnia 1907 r. w Largs w Szkocji), fizyk, matematyk angielski oraz przyrodnik. Sformułował drugą zasadę termodynamiki, badacz elektryczności i magnetyzmu.
Spis treści |
[edytuj] Lata nauki
Urodził się jako syn profesora jednej ze szkół w Belfascie. Uczył się na Uniwersytecie w Glasgow, a potem kontynuował naukę w Peterhouse, na Uniwersytecie w Cambridge od 1840 roku. Studiował tam matematykę i fizykę. Po zakończeniu studiów został profesorem w Glasgow w latach 1846 do 1899, od roku 1890 był prezydentem Royal Society, pracował twórczo we wszystkich niemal gałęziach fizyki doświadczalnej i teoretycznej. Pracując na Uniwersytecie w Glasgow, urządził sobie laboratorium badawcze. Pieniądze na urządzenie tego laboratorium zdobywał przez wynalazki natury technicznej. W roku 1892 uzyskał tytuł Lorda Kelvina.
[edytuj] Praca naukowa
Wielkie zasługi położył w rozwoju teorii ciepła, obmyślił szereg czułych elektrycznych przyrządów mierniczych, znajdujących po dzień dzisiejszy wielostronne zastosowanie (elektrometr kwadrantowy, galwanometr zwierciadłowy), zajmował się teorią kabla podmorskiego oraz praktycznym zastosowaniem tegoż do komunikacji transatlantyckiej, wyodrębnił z azotu atmosferycznego nieznany podówczas pierwiastek argon itd. Napisał również szereg cennych dzieł i rozpraw z fizyki teoretycznej.
[edytuj] Odkrycia
Pasja poznawcza lorda Kelvina wciągnęła go do dysputy na temat wieku naszej planety. Oszacował wiek Ziemi na 100 mln lat, co okazało się o wiele za mało. Jego nazwisko stało się publicznie znane w związku z przedsięwzięciem kładzenia pierwszego transatlantyckiego kabla telegraficznego. W roku 1848 odkrył istnienie zera absolutnego temperatury, cztery lata później wraz z Jamesem Joulem zademonstrował fakt ochładzania się rozprężającego się gazu. Sformułowana przez niego w roku 1854 druga zasada termodynamiki wyklucza istnienie tak zwanego perpetuum mobile drugiego rodzaju, czyli maszyny pracującej bez dostarczania jej energii z zewnątrz. W roku 1856 odkrył jedno ze zjawisk termoelektrycznych, zwane Zjawiskiem Thomsona. Rok później odkrył zjawisko magnetooporowe. W roku 1862 wraz z Joule'm stworzył zjawisko Joule'a Thomsona. Opracował dokładnie i wyjaśnił związek pomiędzy częstotliwością drgań, a samoindukcją oraz określił ich czas trwania. Praca nad urządzeniami wykorzystywanymi na morzu doprowadziła do skonstruowania miernika pływów i urządzenia prognozującego, ulepszonego kompasu oraz do uproszczenia metody określania pozycji statku na morzu. W swych badaniach zajmował się teorią potencjału sprężystości oraz hydrodynamiką. Skonstruował i udoskonalił wiele przyrządów np. mostek elektryczny i elektrometr absolutny.
[edytuj] Prace naukowe:
Był członkiem organizacji: Towarzystwa Królewskiego w Londynie oraz Brytyjskiej Akademii Umiejętności.
[edytuj] Lord Kelvin jako naukowiec
Lord Kelwin zapoczątkował pewną "definicję" rozumienia w fizyce, która przetrwała jeszcze do dziś: "dopóty jestem niezadowolony, dopóki nie potrafię zbudować modelu mechanicznego badanego zjawiska. Jeśli mi się to udaje – zjawisko rozumiem, jeżeli zaś nie – zjawisko pozostaje niezrozumiałym". Zaproponował też pewną ideę budowy atomu.
Na jego cześć jednostkę temperatury nazwano kelwinem.
Zobacz też: równanie Kelvina opisujące kondensację kapilarną.
