Ludwik Janczyszyn

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ludwik Janczyszyn admirał
ur. 11 V 1923 w Krasnem zm. 9 II 1994 w Gdyni
Kariera w Wojsku Polskim:
dowódca Marynarki Wojennej
Marynarka Wojenna
Sztab Główny Marynarki Wojennej
ORP "Orlik"
Działania wojenne:
II wojna światowa
Odznaczenia:
Polonia Restituta
Order Krzyża Grunwaldu
Order Sztandaru Pracy
Krzyż Walecznych
Krzyż Zasługi
Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Medal Za zasługi dla obronności kraju

Ludwik Janczyszyn (ur. 11 maja 1923, zm. 27 lipca 1994) - polski admirał, oficer piechoty i morski oficer pokładowy. Od 1943 do 1945 w szeregach Armii Czerwonej i Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR brał udział w II wojnie światowej. Po wojnie służył w polskiej Marynarce Wojennej, którą dowodził w latach 1970-1986. Był również posłem na sejm, członkiem Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego oraz ambasadorem w Syrii i Jordanii.

[edytuj] Wykształcenie

Ludwik Janczyszyn urodził się 11 maja 1923 w Krasnem na Wołyniu. W 1944 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty przy 1 Armii Wojska Polskiego, a od 1946 do 1949 studiował w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. W Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie odbył Kurs Nawigacji i Artylerii (1952) i Wyższy Kurs Akademicki (1957). W 1966 uzyskał tytuł inżyniera nawigatora w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni.

[edytuj] Służba wojskowa

Podczas II wojny światowej został w 1943 powołany do Armii Czerwonej, a od 1944 do 1946 służył w Wojsku Polskim. Po promocji oficerskiej był kolejno dowódcą plutonu oraz kompanii piechoty w 1 Pułku Piechoty 1 Dywizji Piechoty. Przeszedł szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu i w trakcie walk został 2-krotnie ranny.

W 1949 wyznaczono go pomocnikiem szefa Wydziału Politycznego Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej. W 1950 przez krótki czas dowodził trałowcem ORP "Orlik", następnie objął posadę zastępcy dowódcy okrętu na ORP "Błyskawica". W latach 1952-1956 był kolejno oficerem flagowym, szefem sztabu oraz dowódcą w Bazie Głównej Marynarki Wojennej w Gdyni. Potem został zastępcą szefa Sztabu Marynarki Wojennej, a od 1959 zajmował stanowisko szefa Sztabu - zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej. W latach 1970-1986 dowodził Marynarką Wojenną.

Należał do rocznika pierwszej powojennej promocji w Marynarce Wojennej, który przygotowywany był do przejęcia najwyższych stanowisk w morskim rodzaju Sił Zbrojnych od oficerów przedwojennych i radzieckich. Ludwik Janczyszyn to pierwszy żołnierz w historii Polski awansowany na stopień admirała i, jak do tej pory, najdłużej sprawujący funkcję dowódcy Marynarki Wojennej.

[edytuj] Kariera polityczna

Od 1946 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Sprawował funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego (1971-1986) oraz członka Prezydium Komisji Ideologicznej i członka Komisji Morskiej Komitetu Centralnego w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był posłem na sejm VI, VII, VIII i IX kadencji. Podczas stanu wojennego 1981-1983 wszedł w skład Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, sprzeciwił się interwencji wojsk Układu Warszawskiego. W 1986 mianowano go ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym w Syrii i Jordanii, jednak w 1989 został niespodziewanie odwołany.

Na początku 1990 przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 27 lipca 1994 w Gdyni.

[edytuj] Odznaczenia

Krzyż Komandorski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Order Sztandaru Pracy I i II klasy
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju

[edytuj] Bibliografia

Płk Mariusz Jędrzejko, ppłk Marek Paszkowski, mjr Mariusz Krogulski. "Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002)" Wydawnictwo Von Borowiecky. Warszawa 2002. (ISBN 83-87689-46-7)

Poprzednik
wadm. Zdzisław Studziński