Marshall Harvey Stone
Z Wikipedii
Marshall Harvey Stone (ur. 8 kwietnia 1903 r. w Nowym Yorku, zm. 9 stycznia 1989 r. w Madrasie w Indiach) – amerykański matematyk, wniósł ważny wkład w rozwój analizy matematycznej, analizy funkcjonalnej, topologii i algebry. Wiele istotnych twierdzeń w tych dziedzinach nosi dziś jego imię.
Spis treści |
[edytuj] Życie
Stone był synem prezesa Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczononych w latach 1941-1946, Harlana Stone'a. Zgodnie z oczekiwaniami rodziny, Marshall powinien pójść w ślady ojca, jednak studia na Uniwersytecie Harwarda sprawiły, że zainteresował się matematyką. W roku 1926 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji o równania różniczkowe, a jego promotorem był George Birkhoff. W latach 1925-1937 wykładał na Harwardzie, w Yale i na uniwersytecie w Columbii. Tytuł profesora Uniwersytetu Harwarda uzyskał w roku 1937.
Podczas II wojny światowej pracował dla rządu USA prowadząc ściśle tajne badania w Biurze Operacji Morskich oraz Biurze Sztabów Połączonych Departamentu Wojny. Po zakończeniu wojny pracował na uniwersytecie w Chicago, pełniąc w latach 1946-1952 funkcję dziekana wydziału matematycznego. Ściągając do Chicago takich matematyków jak Paul Halmos, André Weil, Saunders Mac Lane, Antoni Zygmund i Shiing-Shen Chern, Stone walnie przyczynił się do odbudowy prestiżu Chicago jako jednego z najsilniejszych ośrodków matematycznych w Stanach. Po odejściu z Chicago do roku 1980 pracował na uniwersytecie w Massachusetts.
[edytuj] Dzieło
Najbardziej twórczym okresem działalności Stone'a były lata 30. XX wieku. Oto krótka lista najważniejszych wyników uzyskanych wówczas przez Stone'a.
- W roku 1930 udowodnił słynne twierdzenie twierdzenie Stone'a-von Neumanna o jednoznaczności związków komutacyjnych samosprzężonych operatorów w przestrzeni Hilberta
- Dwa lata później opublikował klasyczną dziś monografię Linear transformations in Hilbert space and their applications to analysis (Przekształcenia liniowe w przestrzeni Hilberta i ich zastosowania w analizie) poświęconą badaniu operatorów samosprzężonych.
- W tym samym roku udowodnił kilka hipotez postawionych przez Hermanna Weyla w teorii spektralnej, które mają związek z zastosowaniami teorii grup do mechaniki kwantowej.
- W roku 1936 udowodnił podstawowe dla logiki matematycznej i algebry uniwersalnej twierdzenie o reprezentacji algebr Boole'a
- W roku 1937 opublikował pracę[1] na temat pewnego uzwarcenia przestrzeni topologicznych zwanego dzisiaj uzwarceniem Čecha-Stone'a.
- Stone uogólnił również w istotny sposób klasyczny wynik Weierstrassa o aproksymacji funkcji ciągłych wielomianami, przenosząc je na ogólne przestrzenie topologiczne.
W roku 1938 Stone został wybrany do Narodowej Akademii Nauk Stanów Zjednoczonych. W latach 1943-1944 był również przewodniczącym Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego, a w latach 1952-1954 przewodniczył Międzynarodowej Unii Matematycznej.
[edytuj] Bibliografia
- ↑ Stone, Marshall H., Applications of the theory of Boolean rings to general topology. Trans. Amer. Math. Soc. 41 (1937), no. 3, 375-481.
[edytuj] Zobacz też:
- twierdzenie Stone'a-Weierstrassa,
- twierdzenie Stone'a o reprezentacji algebr Boole'a,
- uzwarcenie Čecha-Stone'a,
Link zewnętrzny: Biografia Stone'a na Mactutor (ang.)
