Piercing
Z Wikipedii
Piercing (z ang., wym. pirsing; inaczej kolczykowanie, przekłuwanie) – jedna z popularnych form ozdabiania ciała. Polega na wykonywaniu przekłuć w specyficznych miejscach ciała (np. nosa) i wprowadzaniu w takie miejsca kolczyków wykonanych zwykle (w odróżnieniu od kolczyków tradycyjnie zakładanych do uszu) z tytanu lub stali chirurgicznej, do permanentnego noszenia. Ze względu na radykalny charakter takiego ozdabiania ciała, piercing jest zaliczany do jednej z praktyk tzw. modyfikacji ciała.
Spis treści |
[edytuj] Zabieg
Przekłuwanie ciała trwa z reguły około dwóch minut (przy czym samo przekłucie skóry - kilka sekund). Do wykonania zabiegu używa się specjalnych szczypiec do podtrzymywania fałd skórnych (z reguły wcześniej wysterylizowanych w autoklawie), oraz igły wenflonowej bądź specjalnej igły iniekcyjnej. Kiedy piercer ustali z klientem które dokładnie miejsce ma zostać przekłute, łapie je szczypcami, następnie przebija je igłą w którą (lub w jej plastikową obwódke w przypadku wenflonu) po przebiciu wkłada bezpośrednio kolczyk ( zmniejsza podrażnienie ciała). Czasem zamiast igły i szczypiec używa się specjalnego pistoletu do piercingu, jednak metoda ta może stosowana jedynie do przekłuwania miękkich części uszu (płatków ucha), gdyż w innych miejscach ciała może wyrządzić poważne uszkodzenia i niesie za sobą duże ryzyko wystąpienia komplikacji. Tzw. pistolety nie są przystosowane do żadnej innej części ciała niż płatek ucha, gdyż zamiast przekłuwać tkankę tak jak robi to igła - rozszarpują ją, co utrudnia gojenie, a w przypadku miejsca innego niż płatek ucha - zmniejsza możliwości dokładnego wymierzenia, włożenia kolczyka odpowiedniego rozmiaru i przebicia skóry pod odpowiednim kątem. Do częstych praktyk należy oferowanie przez salony kosmetyczne przebijania pępka za pomocą pistoletu. Jest to sposób niedopuszczalny i grożący komplikacjami. Do niektórych przebić (miedzy innymi tzw. tuneli) używa się skalpela.
[edytuj] Trendy w piercingu
Do najczęściej przekłuwanych części ciała należą: uszy, nos, wargi, język, łuki brwiowe, sutki, okolice podbródka, pępek, a także narządy płciowe (w tym u kobiet – wargi sromowe i okolice łechtaczki, u mężczyzn – żołądź, prącia, moszna). Coraz większą popularnością cieszą się tunele.
Najpopularniejsze rodzaje kolczyków używanych do piercingu to kółko zapinane kulką (tzw. CBR z ang. captive bead ring), a także "podkówka" (circular barbell), "banan" (bananabell), "sztanga" (barbell) i sztanga powierzchniowa (surface bar), nazywane tak ze względu na kształt.
[edytuj] Gojenie
Czas gojenia jest zależny od miejsca przekłucia oraz indywidualnych cech organizmu. W pierwszej fazie gojenia normalne jest odczuwanie dyskomfortu, lekkiego bólu, swędzenia i pieczenia. Często też wydziela się płyn zawierający limfę, który zasychając tworzy suche strupki na biżuterii. Powinien on być dokładnie zmywany przy pomocy soli fizjologicznej. Przez pewien czas po przekłuciu nie powinno się spożywać większych ilości alkoholu ani kofeiny, nie polecane jest też zażywanie leków rozrzedzających krew, jak aspiryna, w przypadku przekłucia języka zalecane jest ograniczenie palenia papierosów (nie dotyczy to osób silnie uzależnionych od papierosów - ograniczenie palenia dodatkowo obciąża organizm). Średni czas gojenia najczęściej przekłuwanych części ciała:
- ucho - 4 do 6 tygodni
- łuk brwiowy - 6 do 10 tygodni
- nos - 4 do 8 tygodni
- warga (labret) - 6 do 8 tygodni
- język - 1 do 2 tygodni
- sutki - 1 do 3 miesięcy
- pępek - do 2 miesiecy
- surface - do 2 miesiecy
Świeża rana powinna być skrupulatnie czyszczona za pomocą gazy nasączonej solą fizjologiczną - ograniczy to ryzyko wystąpienia infekcji oraz innych powikłań. Wielu piercerów poleca również przemywanie miejsc przekłucia delikatnym mydłem antybakteryjnym (np. w czasie kąpieli; jednocześnie należy pamiętać, by nie narażać uszkodzonego naskórka na rozmoknięcie). Przemywanie wodą utlenioną bądź spirytusem może powodować poważne podrażnienia! Osoby z wadą krwi, gorszą krzepliwością czy hemofilią decyzję zrobienia sobie kolczyka powinny skonsultować z lekarzem.
[edytuj] Piercing a zdrowie
Z medycznego punktu widzenia kolczykowanie ciała jest równoznaczne jego okaleczaniu. Przekłucie, w którym umieszczono kolczyk, stanowi otwartą ranę, której gojenie jest długotrwałe. Z tego powodu w piercingu nie używa się biżuterii wykonanej ze srebra lub złota, jako metali niekorzystnie wpływających na proces gojenia. Do świeżych przekłuć używa się tylko tytanu G23, bioplastu i PTFE. Są to materiały hipoalergiczne, pozbawione niklu (który najczęściej jest przyczyną uczuleń) oraz biokompatybilne. Stal chirurgiczna powoli zostaje wypierana przez te, nowocześniejsze materiały. Przekłucie powinno być wykonane w warunkach sterylnych przez osobę wykwalifikowaną (nazywaną piercerem), aby zminimalizować ryzyko zakażenia np. gronkowcem lub wirusem zapalenia wątroby typu C. Istnieją – choć rzadkie – przypadki poważnych powikłań spowodowanych piercingiem, dotyczące zwłaszcza przekłuwania języka (np. porażenie nerwów okolicy twarzy, uszkodzenie szkliwa zębów, osuwanie się dziąseł).
