Prawo hipoteczne Królestwa Polskiego
Z Wikipedii
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Ustawa hipoteczna z 1818.
Prawo hipoteczne Królestwa Polskiego. Wydano je w 1818 roku.
- Przepisy dotyczyły ograniczenia prawa własności, kontroli nad przeniesieniem własności.
- Wprowadzono przymus hipoteczny dla dóbr nieruchomych w miastach wojewódzkich. Dla wielkiej własności wprowadzono przymusową regulację.
- Wpisy miały charakter urzędowy, w kancelariach hipotecznych po zatwierdzeniu przez zwierzchność hipoteczną.
- Rękojmia wiary publicznej ksiąg hipotecznych - treść księgi wiąże wszystkie osoby działające w dobrej wierze; decyduje kto ma być uważany za właściciela.
- Zasada pierwszeństwa (wierzyciel wpisany do księgi ma pierwszeństwo przed innymi wierzycielami; decyduje chronologia wpisów).
- Zasada jawności hipotecznej (w sensie materialnym przymus ujawniania w księdze wszystkich czynności dotyczących zmiany właściciela; bez wpisu do księgi własność nie mogła przejść na nabywcę; w sensie formalnym prawo zapoznania się z treścią księgi każdej zainteresowanej osoby).
- Zasada szczegółowości - hipoteka na konkretnej nieruchomości (a nie na całym majątku dłużnika).
- Zasada niepodzielności - podział nieruchomości nie wpłynął na prawa wierzyciela.
- W 1825 roku wyszła nowa ustawa o hipotekach (uproszczono same księgi hipoteczne, rozciągnięte przepisy prawa hipotecznego również na tzw. małą własność).
