Roger Federer

Z Wikipedii

Roger Federer
Miejsce urodzenia	Bazylea
Państwo	Szwajcaria
Data urodzenia	8 sierpnia 1981
Wzrost	185 cm
Waga	80 kg
Gra	praworęczny
Status profesjonalny	1998
Trener	Tony Roche
Miejsca w listach rankingowych
Najwyższe miejsce w rankingu ATP	1
Najwyższe miejsce w rankingu debla ATP	24
Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych
Australian Open	2004, 2006, 2007
Roland Garros	–
Wimbledon	2003, 2004, 2005, 2006
US Open	2004, 2005, 2006
Masters	2003, 2004, 2006
Zwycięstwa w turniejach singlowych i deblowych
Turnieje singlowe	47
Turnieje deblowe	7

Roger Federer (ur. 8 sierpnia 1981 w Bazylei), tenisista szwajcarski.

Mimo młodego wieku i wciąż trwającej kariery zaliczany jest do jednych z najlepszych i najbardziej utalentowanych tenisistów w historii. Ma za sobą bogatą karierę juniorską, z tytułem mistrza Wimbledonu (1998, w finale z Irakli Labadze z Gruzji w singlu oraz w parze z Olivierem Rochusem z Belgii w deblu), finałem na US Open (1998, porażka z Davidem Nalbandianem) oraz mistrzostwem prestiżowego turnieju Orange Bowl (1998, w finale pokonał Guillermo Corię).

Od 1998 tenisista zawodowy. Wygrał dziesięć turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej (Wimbledon 2003, po finałowym zwycięstwie nad Markiem Philippoussisem; Australian Open 2004, w finale z Maratem Safinem; Wimbledon 2004, w finale z Andy Roddickiem; US Open 2004, w finale z Lleytonem Hewittem; Wimbledon 2005, w finale z Roddickiem; US Open 2005, w finale z Andre Agassim; Australian Open 2006, w finale z Marcosem Baghdatisem, Wimbledon 2006, w finale z Rafaelem Nadalem, US Open 2006, w finale z Roddickiem); Australian Open 2007, w finale z Fernando Gonzalezem; łącznie do marca 2007 zwyciężył w 47 turniejach z cyklu ATP.

Sezon 2003 zakończył na 2. miejscu rankingu światowego, w trakcie sezonu był przez pewien czas na pozycji lidera rankingu; powrócił na pierwsze miejsce listy światowej po wygranej w Australian Open 2004. Seria sukcesów w 2004, w tym trzy tytuły wielkoszlemowe oraz turniej Masters, zapewniły mu miejsce lidera na koniec sezonu. W roku 2005 wygrał łącznie 11 turniejów z cyklu ATP, a Międzynarodowa Federacja Tenisowa przyznała Szwajcarowi tytuł Mistrza Świata.

Sezon 2006 sam Federer uważa za najlepszy w karierze. Wygrał 3 turnieje wielkoszlemowe Australian Open, Wimbledon i US Open. Na kortach French Open dotarł aż do wielkiego finału, gdzie musiał uznać wyższość najlepszego na tej nawierzchni Rafaela Nadala. Do zdobycia klasycznego Szlema zabrakło Szwajcarowi 2 setów. W 2006 r. pobił kilka rekordów(patrz Rekordy). Jednak jego celem nadal pozostaje wygranie Szlema.

Przez wielu fachowców okrzyknięty następcą Pete Samprasa (pokonał siedmiokrotnego mistrza Wimbledonu na korcie centralnym w 2001 w 1/8 finału, kiedy Sampras bronił tytułu), ceniony za niezwykle urozmaiconą grę, ogromną szybkość, zwinność, świetną technikę użytkową oraz umiejętność adaptacji stylu do nawierzchni. Chwali się go także za roztropność i ekonomiczne szafowanie siłami, co szczególnie pod koniec wyczerpujących turniejów daje mu przewagę w starciu ze światową czołówką. Jedyny poważniejszy zarzut dotyczący jego gry, odnosi się do okresowej utraty koncentracji, która wedle opinii wielu komentatorów jest jego najpoważniejszym wrogiem na korcie.

W ostatnich 3 sezonach Roger wygrywał US Open i Wimbledon i jest pierwszym tenisistą w dziejach, który tego dokonał. Ten rekord i inne oraz technika gry Rogera skłaniają coraz większą rzeszę fanów i ekspertów do przyznania mu tytułu tenisisty wszech czasów.

Spis treści 1 Kariera 1.1 Pierwsze lata 1.2 2001 1.3 2002 1.4 2003 1.5 2004 1.6 2005 1.7 2006 1.8 2007 2 Życie prywatne 3 Rekordy 3.1 Turnieje 3.2 Serie zwycięstw 3.3 Ranking 4 Zwycięstwa turniejowe 5 Osiągnięcia 6 Linki Zewnętrzne

[edytuj] Kariera

[edytuj] Pierwsze lata

Roger zaczął grać w wieku 8 lat. Kariera juniorska Rogera zaowocowała m.in. zwycięstwem w juniorskim Wimbledonie. Już wówczas był bardzo utalentowanym zawodnikiem. W 1999 r. nastąpił debiut Rogera w pucharze Davisa. Na koniec roku wskoczył do pierwszej setki rankingu ATP i jako najmłodszy wówczas zawodnik zadomowił się tam. W następnym roku Olimpijskim Roger osiągnął półfinał na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney. Kariera Federera rozwijała się stopniowo. W 2001 r. wygrał swój pierwszy turniej ATP w Mediolanie, jednak w tym roku wsławił się głównie pokonaniem w 1/8 finału Wimbledonu siedmiokrotnego triumfatora tej imprezy Amerykanina Pete'a Samprasa, który zamierzał wówczas wygrać w Londynie po raz 5. z rzędu. W tym samym sezonie Szwajcar osiągnął także ćwierćfinał Roland Garros, a także finał imprezy rozgrywanej w jego rodzinnej Bazylei.

[edytuj] 2001

Federer wygrał swój pierwszy turniej ATP w luty 2001 r. w Miami. W tym samym miesięcy wygrał 3 mecze dla swojego kraju w wygranym meczu Pucharu Davisa z USA 3-2. Później tego roku osiągnął ćwierćfinał w Wimbledonie, pokonując w czwartej rundzie siedmiokrotnego mistrza Wimbledonu Pete Samprasa, zwycięstwo to wielu uważa za przełomowy moment w karierze. Ukończył ten rok na 13 miejscu.

[edytuj] 2002

Osiągnął swoją pierwszą wygraną w turnieju Masters Series w Hamburgu oraz finał w Miami. Znaczna stabilizacja formy Rogera. W wielu turniejach Masters Series dochodził do ostatnich rund. Jednak w turniejach wielkoszlemowych na razie bez sukcesów. Na koniec roku osiąga jednak 6 miejsce w rankingu i bierze udział w turnieju Masters Cup, gdzie dochodzi do półfinału, w którym ulega w trzech setach późniejszemu triumfatorowi imprezy, Australijczykowi Lleytonowi Hewittowi.

[edytuj] 2003

Przełomowy rok w karierze Rogera. Właśnie wtedy nastąpiła przemiana z utalentowanego zawodnika w mistrza kortów. Po wygranych w Dubaiu, Marsylii i Monachium następuje nieudany jak zawsze do tej pory French Open. Jednak potem krótki sezon trawiasty zapowiada zmiany. W Halle Roger wygrywa turniej, a następnie w Wimbledonie idzie jak burza i dociera do wielkiego finału, gdzie w 3 setach wygrywa z Markiem Philippoussisem odnosząc pierwsze zwycięstwo w turnieju wielkoszlemowym. Mimo nieco słabszych występów w US Open i Australian Open, kończy rok na 2 miejscu rankingu i wygrywa rozgrywany na koniec sezonu turniej Masters Cup w Houston, gładko pokonując w finale faworyta gospodarzy Andre Agassiego. Rok ten był wyraźnym zwiastunem dominacji Szwajcara.

[edytuj] 2004

Przed sezonem Federer rozstał się ze swoim coachem Peterem Lundgrenem, co spowodowało falę spekulacji, w jak dużym stopniu wpłynie to na jego grę. Odezwały się głosy krytyki, uciszone jednak po wygraniu turnieju Australian Open. W finale turnieju w Melbourne Roger pokonał Rosjanina Marata Safina w 3 setach. W tym roku Roger zaliczył jeden z najlepszych sezonów tenisowych w erze Open. Federer wygrywał kolejne turnieje i miał na koniec sezonu aż 11 wygranych. Obronił tytuł na kortach Wimbledonu i wygrał US Open, a więc skompletował wygrane w 3 z 4 turniejów wielkoszlemowych. W finale US Open odprawił Lleytona Hewitta w 3 setach, dwa z nich wygrywając 6:0! Zachwycił kibiców w Nowym Jorku i ekspertów. We French Open na wolnych kortach Rollanda Garossa odpadł niestety już w 3 rundzie ulegając jednak nie byle komu, bo trzykrotnemu triumfatorowi tej imprezy Brazylijczykowi Gustavo Kuertenowi. W kończącym sezon turnieju Masters Cup 'Fed' ponownie wygrał i skończył rok na 1 miejscu rankingu z wielką przewagą nad innymi rywalami bijąc przy tym rekordy punktacji rankingów ATP 'Entry System' i 'Champions Race'.

[edytuj] 2005

W styczniu Roger nie obronił tytułu w Australii przegrywając w półfinale z Maratem Safinem po niemal 5-godzinnej walce. Jednak sezon rozpoczął od bilansu wygranych i przegranych 35-1! Tylko John McEnroe mógł poszczycić się lepszym startem w erze Open. W kolejnych turniejach odnosił wygrane i rzadko kiedy znajdował pogromcę. Na kortach French Open dotarł do półfinału, gdzie przegrał z rewelacyjnym Rafaelem Nadalem, późniejszym zwycięzcą. Druga część sezonu to jednak nieustająca passa zwycięstw. Roger w wielkim stylu po raz 3 z rzędu wygrał Wimbledon. W finale z Andy Roddickiem rozegrał jeden z najlepszych swoich meczów w karierze [1]. Zaczęto mówić, że to najbardziej utalentowany zawodnik wszech czasów. Na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku grał również świetnie i obronił tytuł US Open. Po finale Andre Agassi stwierdził, że z nikim nie grało mu się przez 20 lat tak trudno jak z Rogerem. Jednak jego seria zwycięstw trwała dalej, aż do turnieju Masters Cup, gdzie w finale nie wytrzymał trudów meczu z Davidem Nalbandianem (narzekał na lekki uraz) i przegrał w pięciu setach po serii 35 wygranych. Zanotował bilans 81-4 na koniec roku, drugi w dziejach ery Open. Na koniec roku był zdecydowanym liderem obu rankingów ATP.

[edytuj] 2006

Na początku roku w Australian Open Roger przeżywał trudne chwile, zwłaszcza w meczach 1/8 finału z [Tommy Haasem ] i w 1/4 finału z [Nikołajem Dawidienką]. Był to ciężki turniej, jednak mimo trudności Roger dotarł do finału, gdzie po niemałych kłopotach w pierwszym i drugim secie wygrał turniej z rewelacyjnym Cypryjczykiem Marcosem Baghdatisem. Podczas ceremonii pomeczowej Roger się wzruszył i popłakał, gdy wręczał mu trofeum dwukrotny zdobywca klasycznego Wielkiego Szlema, Australijczyk Rod Laver. Mógł być drugim mężczyzną w erze Open, który wygra Szlema, właśnie od czasów Lavera, jednak na drodze stanął Rafael Nadal. Wygrywał z Rogerem kolejno finały w Dubaiu, Monte Carlo i Rzymie, a w końcu pokonał go w finale French Open. To był najlepszy występ Rogera we Francji, ale zaczęto mówić o pewnym 'kompleksie gry z Nadalem' w odniesieniu do Federera. Wygrywał gładko z wszystkimi, a tylko z Rafaelem przegrywał. W Dubaiu przegrana z Nadalem nastapiła przecież na kortach twardych i skończyła rekordową serię 56 wygranych Rogera na tej nawierzchni. Na trawiastych kortach Wimbledonu – królestwie Rogera, nieoczekiwanie Nadal dotarł do finału i doszło do powtórki z Francji. Jednak tym razem Roger wygrał i po raz 4. pod rząd w Wimbledonie, osiągając rekordową serię 48 zwycięstw na trawie. Trzeba podkreślić, że Nadal walczył bardzo dzielnie w finale. Zaczęto mówić o wielkiej rywalizacji tych dwóch tenisistów także podczas US Open. Jednak Nadal odpadł w ćwierćfinale, a Roger w wielkim finale zmierzył się z Andy Roddickiem, wracającym do formy pod opieką Jimmy'ego Connorsa. Kolejna wygrana Rogera i już 3. z rzędu triumf w Nowym Jorku przypieczętował najlepszy rok Rogera. Wygrał 3 z 4 turniejów wielkoszlemowych a we Francji dotarł do finału. Jesień w wykonaniu Rogera była jeszcze skuteczniejsza. Nie przegrał żadnego meczu, wygrywając w Tokio, Madrycie i Bazylei i pieczętując sezon wygraniem turnieju Masters Cup. Pobił przy tym wszelkie rekordy punktowe w rankingu ATP. Niebywały sezon z kilkoma rekordami (patrz Rekordy). Coraz więcej tenisowych sław skłania się ku opinii, że Federer po zakończeniu kariery będzie najbardziej utytułowanym tenisistą wszech czasów.

[edytuj] 2007

Roger nie grał na początku w Doha odpoczywając po zeszłorocznym ciężkim sezonie, zagrał tylko nieliczący się do statystyk, pokazowy turniej Kooyong Classic gdzie uległ Roddickowi. Jednak w Australian Open wypoczęty i skoncentrowany Roger pokazał wielki poziom wygrywając cały turniej bez straty seta. W półfinale rozgromił Andy Roddicka, a w finale pokonał świetnie dysponowanego Fernando Gonzaleza wygrywając 7-6, 6-4, 6-4. 27 lutego Federer poprawił rekord Jimmiego Connorsa najdłużej panującego numer 1 w tenisie bez przerwy. Federer prowadzi już 165 tygodni. Passa federera jako numer 1 rozpoczęła się 2 lutego 2004 roku i trwa do dnia dzisiejszego

[edytuj] Życie prywatne

Matka Rogera, Lynette, pochodzi z Afryki Południowej. Ojciec, Robert, jest Szwajcarem. Poznali się podczas podróży służbowej – oboje pracowali dla firmy farmaceutycznej. Ma starszą o dwa lata siostrę, Dianę. Związany jest z byłą tenisistką, Mirką Vavrinec. Jego tenisowymi idolami są Pete Sampras i Boris Becker. W 2003 r. Roger założył fundację pomagającą chorym dzieciom z Afryki Południowej i promującą sport wśród młodzieży. W wolnym czasie przebywa na plaży, gra w karty lub w tenisa stołowego.

[edytuj] Rekordy

[edytuj] Turnieje

• Wygrywając 4 razy z rzędu w latach 2003-2006 Wimbledon i 3 razy z rzędu w latach 2004-2006 US Open Fereder stał się pierwszym zawodnikiem w historii, który dokonał tej sztuki.
• W 2006 r. osiągnął finały wszystkich turniejów wielkiego szlema, po raz pierwszy od czasów Roda Lavera.
• W ciągu 3 lat(2004-2006) Roger wygrał 8 turniejów wielkoszlemowych. Nikt w dziejach nie dokonał takiej sztuki w 3 lata. Można więc powiedzieć, że ostatnie 3 lata to największa dominacja w męskim tenisie.
• Dochodząc do finału tegorocznego Australian Open Roger Osiągnął 7 finałów turniejów wielkoszlemowych z rzędu, co jest najlepszym wynikiem w erze Open i wyrównaniem najlepszego w historii.
• Wygrywając Australian Open 2007 bez straty seta został 4. w dziejach, który dokonał tej sztuki w turnieju wielkoszlemowym, a pierwszym od 27 lat (Bjorn Borg w 1980 r.).
• Półfinał Australian Open 2007 był 11 z rzędu półfinałem Federera w imprezie wielkoszlemowej, co jest pobiciem rekordu ery Open Ivana Lendla.
• Jedyny zawodnik od 1969 r., któremu dwukrotnie udało się wygrać przynajmniej 3 turnieje wielkiego szlema w jednym roku (lata 2004 i 2006).
• Jedyny w erze open, który wygrał dwukrotnie 3 turnieje wielkoszlemowe pod rząd (Wimbledon 2005,2006, US Open 2005, 2006, Australian Open 2006, 2007).
• Jedyny w dziejach zawodnik, który w trzech różnych turniejach wielkiego szlema ma przynajmniej po 3 wygrane (Australian Open – 3, Wimbledon – 4, US Open – 3)
• Roger wygrywając Wimbledon 4 razy z rzędu(2003-2006) stał się 3-cim zawodnikiem w erze Open (po Borgu (5 razy z rzędu) i Samprasie (4 razy z rzędu)), który tego dokonał.
• Wygrywając 3 razy z rzędu US Open (2004-2006) Federer dokonał tego jako trzeci zawodnik w erze Open(po McEnroe (3) i Lendlu(3)).
• W latach 2005-2006 Roger osiągnął 18 finałów turniejowych z rzędu, o jeden finał mniej od rekordu Ivana Lendla.
• Dotychczas Federer wygrał 10 turniejów wielkiego szlema, co stawia go na 4. miejscu w dziejach(prowadzi Sampras z 14 tytułami).

[edytuj] Serie zwycięstw

• Do Rogera należy najdłuższa seria zwycięstw na kortach trawiastych – 48 meczów (lata 2003-do dziś), wynik lepszy o 7 wygranych od rekordu Bjorna Borga.
• Roger jako drugi w erze Open(po Borgu) osiągnął 5-krotnie serie zwycięstw ponad 20 meczów
• Również najdłuższa seria zwycięstw na kortach twardych – 56 meczów (styczeń 2005- marzec 2006) to wyczyn Federera.
• Federer wygrał 55 meczów pod rząd na terenie Ameryki Północnej – kolejny rekord.
• Roger w latach 2003-2005 wygrał 27 meczów pod rząd z zawodnikami z pierwszej dziesiątki rankingu ATP – to też rekord.
• Od czerwca do listopada 2005 r. Roger wygrał 35 meczów pod rząd. To najlepszy wynik ostatnich kilkunastu lat. Rekord należy do Guillermo Vilasa i wynosi 46 meczów. Jednak ostatnio Roger zanotował kapitalną serię 41 meczów wygranych pod rząd, która jednak sie skończyła w 2 rundzie Indian Wells.
• Bilans meczów 81-4 (95,3 procent wygranych) to 2. osiagnięcie w erze Open po Johnie McEnroe (82-3 i 96,5 procent wygranych).

[edytuj] Ranking

• Roger od 167 tygodni jest na pierwszym miejscu rankingu ATP bez przerwy (stan 09.04.2007). To najlepszy wynik w dziejach, który zostanie zapewne mocno wyśrubowany przez Rogera patrząc na jego przewagę w rankingu. To chyba najbardziej prestiżowy rekord Federera. Jednak do ogólnego rekordu liczby tygodni na 1-szym miejscu rankingu ATP Samprasa (286 tygodni) jeszcze sporo brakuje.
• Roger osiągnął najwyższy ranking ATP od wprowadzenia punktacji. To 8370 pkt (20 listopada 2006 r.).
• Federer posiada też rekord liczby punktów na koniec roku kalendarzowego (8370 pkt na koniec 2006 r.), to nowy rekord bijący te z poprzednich lat.
• W innym rankingu ATP 'Champions Race', który rusza co rok w styczniu i się kończy w grudniu, Roger posiada kilka najwyższych wyników m.in. w 2005 r. osiągnął 1345 pkt, w 2006 roku ten rekord znów pobił (1674 pkt) i jest to nowe najlepsze osiągnięcie.
• Roger posiadał na koniec 2006 r. największą w dziejach przewagę nad rywalami, nad 2-gim w rankingu ATP Nadalem wynosi ona blisko 3900 pkt!

[edytuj] Zwycięstwa turniejowe

• gra pojedyncza
  • 2001 Mediolan
  • 2002 Hamburg, Sydney, Wiedeń
  • 2003 Dubaj, Halle, Marsylia, Monachium, Wiedeń, Wimbledon, Masters Cup
  • 2004 Australian Open, Dubaj, Indian Wells, Hamburg, Halle, Wimbledon, Gstaad, Toronto, US Open, Bangkok, Masters Cup
  • 2005 Ad-Dauha, Dubaj, Rotterdam, Indian Wells, Miami, Hamburg, Halle, Wimbledon, Cincinnati, US Open, Bangkok
  • 2006 Ad-Dauha, Australian Open, Indian Wells, Miami, Halle, Wimbledon, Toronto, US Open, Tokio, Madryt, Bazylea, Masters Cup
  • 2007 Australian Open, Dubaj
• gra podwójna
  • 2001 Rotterdam, Gstaad
  • 2002 Moskwa, Rotterdam
  • 2003 Wiedeń, Miami
  • 2005 Halle

[edytuj] Osiągnięcia

Turniej	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001	2000	1999	W całej karierze
Australian Open	W	W	SF	W	4 r	4 r	3 r	3 r	-	3/8	43-5
Roland Garros		F	SF	3 r	1 r	1 r	QF	4 r	1 r	0/8	20-8
Wimbledon		W	W	W	W	1 r	QF	1 r	1 r	4/8	32-4
US Open		W	W	W	4 r	4 r	4 r	3 r	-	3/7	31-4
Tennis Masters Cup		W	F	W	W	SF	-	-	-	3/5	22-2
Turnieje wielkoszlemowe – wygrane/porażki	7-0	27-1	24-2	22-1	13-3	6-4	13-4	7-4	0-2	-	112-21
Turnieje rozegrane	1	17	15	17	24	25	21	28	14	3	166
Osiągniętych finałów	1	16	11	11	9	5	3	2	0	0	57
Turniejów wygranych	1	12	11	11	7	3	1	0	0	0	45
Korty twarde – zwycięstwa/porażki	7-0	59-2	50-1	46-4	46-11	30-11	21-9	21-15	4-5	2-2	277-58
Korty trawiaste – zwycięstwa/porażki		12-0	12-0	12-0	12-0	5-3	9-3	2-3	0-2	0-0	64-11
Korty dywanowe – zwycięstwa/porażki		5-0	4-1	0-0	5-2	11-4	10-4	10-5	9-5	0-0	54-21
Korty ziemne – zwycięstwa/porażki		16-3	15-2	16-2	15-4	12-4	9-5	3-7	0-5	0-1	86-33
Bilans zwycięstw i porażek	7-0	92-5	81-4	74-6	78-17	58-22	49-21	36-30	13-17	2-3	481-125
Punkty do rankingu ATP Race	200	1674	1345	1267	875	518	349	216	-	-	-
Punkty do rankingu ATP Entry	8120	8370	6725	6335	4375	2590	1745	1080	749	119	-
Ranking na koniec sezonu (wg rankingu ATP Entry)		1	1	1	2	6	13	29	64	301	-

[edytuj] Linki Zewnętrzne

• Oficjalna strona Rogera
• Profil Rogera na oficjalnej stronie ATP