Scharnhorst (krążownik pancerny)
Z Wikipedii
SMS Scharnhorst - niemiecki krążownik pancerny (według klasyfikacji niemieckiej: wielki krążownik - Großer Kreuzer).
Zbudowany w Hamburgu, wodowany w 1906, wszedł do służby 24 października 1907. W 1909 został wysłany na Daleki Wschód, odtąd stacjonował w porcie Tsingtau (Cingtao). Został on okrętem flagowym niemieckiej Wschodnioazjatyckiej Eskadry Krążowników admirała grafa von Spee.
Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 okręt wraz z eskadrą przeszedł do wybrzeży Ameryki Południowej, gdzie 1 listopada uczestniczył w zwycięskiej bitwie pod Coronelem. Zatopiony został 8 grudnia 1914 w bitwie pod Falklandami przez brytyjskie krążowniki liniowe.
Okręt ten, wraz z bliźniaczym SMS "Gneisenau", był jednym z najlepszych - ostatnich - przedstawicieli klasy krążowników pancernych.
[edytuj] Dane techniczne:
- wyporność - 12 985 ton
- wymiary: długość/ szerokość / zanurzenie: 144,6 / 21,6 / 8,4 m
- siłownia: kotły parowe, opalane węglem; 3 maszyny parowe potrójnego rozprężania; 3 śruby napędowe; moc: 28783 KM
- prędkość maksymalna: 23 węzły
- zasięg: 5120 Mm przy prędkości 12 w.
- załoga: 766 ludzi (później zwiększona)
- uzbrojenie:
- 8 dział kalibru 210 mm typu SK L/40 (z tego 4 w dwóch wieżach i 4 w kazamatach)
- 6 dział 150 mm typu SK L/40
- 18 dział 88 mm
- 4 stałe wyrzutnie torpedowe kaliber 450 mm
- pancerz:
- burty - 150 mm
- pokład - 35 - 60 mm
- wieża dowodzenia - do 200 mm
- wieże artylerii - do 170 mm
Okręt nosił nazwę na cześć generała Gerharda von Scharnhorsta. Nazwę tę nosił także pancernik niemiecki z okresu II wojny światowej: "Scharnhorst".
