Smoczy Hełm

Z Wikipedii

Smoczy Hełm Dor-Lóminu - fikcyjny przedmiot ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Wspomniany w Silmarillionie. Więcej informacji na jego temat można znaleźć w Niedokończonych opowieściach.

• W angielskim oryginale – Dragon-helm of Dór-lomin / Dragon-helm / Helm of Hador
• Przekład Marii Skibniewskiej – Smoczy Hełm z Dor-lóminu / Hełm Hadora
• Przekład Pauliny Braiter i Agnieszki Sylwanowicz – Smoczy Hełm z Dor-lóminu / Smoczy Hełm / Hełm Hadora
• Przekład Radosława Kota – Smoczy Hełm Dor-lóminu / Smoczy Hełm / Hełm Hadora

Smoczy Hełm - wykuty został (około 260 roku Pierwszej Ery)^[1] przez mistrza-płatnerza imieniem Telchar z Nogrodu. Hełm wykuty został specjalnie dla króla krasnoludzkiego z Belegostu, Azaghâla.

Wykonany był z szarej stali, ozdobionej złotem i runicznymi znakami. Posiadał również zasłonę osłaniającą twarz („przyłbicę”). Wieńczył go wizerunek głowy Glaurunga, bowiem hełm został wykonany wkrótce po pierwszym pojawieniu się tego smoka. Był to znak wyzwania wobec żołdaków Morgotha i pogardy żywionej do bestii.

Azaghâl podarował go Maedhrosowi w podziękowaniu za uratowanie życia z rąk orków w trakcie podróży. Z kolei Mædhros dał hełm Fingonowi go jako dowód przyjaźni (zresztą to właśnie Fingon przepędził ongiś Glaurunga do Angbandu). Okazało się, że jednak nikt nie może nosić ciężkiego, krasnoludzkiego hełmu bez wysiłku, oprócz Hadora. Jemu to więc Fingon podarował Smoczy Hełm, gdy ten obejmował rządy nad Dor-lóminem (około 425 roku). Odtąd było to dziedzictwo rodu Hadora, przekazywany z ojca na syna. Po śmierci Hadora nosił go Galdor. Następnie trafił w ręce Húrina, który jednak nie używał hełmu, bowiem był on dla niego za ciężki. Cenił go jednak nadal jako cenną pamiątkę rodzinną.

Po Nirnaeth Arnoediad (473 rok) Morwena, żona Húrina, wysłała go synowi Túrinowi, przebywającemu w Doriath. Gdy dorósł on i ruszył do walki na pogranicze królestwa, zaczął nosić słynny hełm (wcześnie przechowywano był w skarbcu króla Thingola). Nie miał go ze sobą, gdy udał się na banicję (485 rok). Przyniósł mu hełm Beleg, gdy odnalazł Túrina na Amon Rûdh. Używając go w boju młodzieniec przybrał nowe imię – Gorthol (sind. Groźny hełm)^[2]. Gdy orkowie pojmali Túrina (487 rok), wzięli ze sobą ten hełm, lecz Beleg i Gwindor, odbijając przyjaciela, odzyskali jego rodową pamiątkę. Podczas pobytu w Nargothrondzie, Túrin nie nosił hełmu, nie chcąc ujawniać swej tożsamości. Włożył go dopiero przed bitwą o Tumhalad (496 rok). Później miał hełm ze sobą, gdy wędrował po Dor-lóminie i Brethilu. Nosił go również wtedy gdy zabił Glaurunga. Smoczy Hełm złożono, wraz z resztkami miecza Gurthanga, w grobie Túrina po jego samobójczej śmierci (501 rok).

Zwano go też Hełmem Hadora, Smoczym Hełmem z Dor-lóminu, Smokiem Dor-lóminu oraz Smoczym Łbem Północy.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Wszelakie daty podaję za hipotetyczną chronologią Pierwszej Ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.
2. ↑ W Silmarillionie Smoczy Hełm znika wraz ze zdobyciem Amon Rûdh przez orków. Jednak jak pisze Christopher Tolkien w Niedokończonych opowieściach (przekład Pauliny Braiter i Agnieszki Sylwanowicz): (...) mój ojciec zamierzał rozszerzyć dzieje Smoczego Hełmu z Dor-lóminu o okres pobytu Túrina w Nargothrondzie,a nawet wykraczając ponad niego, lecz nie zostało to nigdy włączone do tekstu. Dalsze losy hełmu oparto w tym artykule na pojedynczych fragmentach notatek opublikowanych w Niedokończonych opowieściach.