Torpeda rakietowa
Z Wikipedii
Torpeda rakietowa - broń służąca do zwalczania okrętów podwodnych. Broń eksperymentalna na wyposażeniu wojsk Federacji Rosyjskiej od 1990 roku oraz prawdopodobnie wojsk chińskich. Oznaczenia rosyjskie: ВА-111 Шквал (WA-111 Szkwał, transliteracja angielska: VA-111 Shkval).
Jest to torpeda z napędem rakietowym (czyli podwodna rakieta) wystrzeliwana z okrętu podwodnego. Wykorzystuje zjawisko superkawitacji. Rakieta wiruje wokół własnej osi osiągajac niespotykaną prędkość 100 m/s, dzięki czemu uniknięcie trafienia przez cel jest praktycznie niemożliwe. Tak szybki pocisk jest jednak trudny w sterowaniu i bardzo hałaśliwy. Wersja pierwotna Szkwału posiadała głowicę nuklearną lub też nie posiadała żadnej i niszczyła cel swoją energią kinetyczną. Udoskonalona wersja torpedy ma system naprowadzający, może zwalniać, by odnaleźć cel, a następnie ponownie przyspieszać. Awaria torpedy rakietowej mogła być przyczyną zatonięcia okrętu podwodnego Kursk.
Torpeda Szkwał ma długość 8,2 m i wagę 2,7 tony. Napędzana jest silnikiem rakietowym na paliwo stałe z dyszą o zmiennym wektorze ciągu. Dysza otoczona jest ośmioma małymi cylindrycznymi silnikami startowymi, które rozpędzają torpedę do szybkości superkawitacyjnej, przy której zaczyna działać główny silnik. Między silnikami startowymi znajduje się szpula, z której rozwija się kabel sterujący łączący torpedę z okrętem podwodnym.
Z przodu znajduje się kawitator, czyli element wytwarzający wokół torpedy niszę superkawitacyjną. Kawitator ma prawdopodobnie kształt niesymetrycznie ustawionego dysku o ostrych krawędziach. Za nim znajdują się dysze wyprowadzające gazy z silnika, co pozwala na zasilenie i powiększenie niszy superkawitacyjnej. W dwóch trzecich długości torpedy znajdują się cztery odchylane do tyłu i amortyzowane sprężynowo walce stabilizujące torpedę we wnętrzu niszy.
