Urban VII

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Urban VII

Imię łacińskie	Urbanus PP. VII
Data wyboru	15 września 1590
Imię i nazwisko	Giambattista Castagna
Urodzony	4 sierpnia 1521 Rzym, Włochy
Zmarł	27 września 1590 Rzym, Włochy

Urban VII (Giambattista Castagna) (4 sierpnia 1521 w Rzymie - 27 września 1590 w Rzymie), papież przez 12 dni września 1590.

Był synem szlachcica genueńskiego Cosimo Castagny oraz Constanzy Ricci Jacobacci. poprzez matkę był spokrewniony z kilkoma kardynałami: Domenico Jacobaccim (kreowanym w 1517), Cristoforo Jacobaccim (1536) i Girolamo Verallim (1549).

Studiował na kilku włoskich uniwersytetach, w tym na Bolońskim, gdzie obronił doktorat obojga praw. Pracował przy Kurii Rzymskiej jako prawnik, w okresie pontyfikatu Juliusza III był referendarzem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości i Apostolskiej Sygnatury Łaski. Otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego. Towarzyszył kardynałowi Veralliemu w misji legata we Francji.

1 marca 1553 został mianowany arcybiskupem Rossano. Wiązało się to z koniecznością przyjęcia święceń - 30 marca 1553 Campagna otrzymał w Rzymie niższe i wyższe święcenia do kapłańskich włącznie (z rąk Filippo Archinto, biskupa Saluzzo). 4 kwietnia sakry biskupiej udzielił mu kardynał Girolamo Veralli.

Sprawował także liczne funkcje w Państwie Kościelnym. Był gubernatorem Fano (od 14 czerwca 1555), komisarzem apostolskim Citta di Castello (1559), gubernatorwem Perugii i Umbrii (1559-1560). Uczestniczył w obradach Soboru Trydenckiego (1562-1563), kierował kilkoma kongregacjami. We wrześniu 1565 był audytorem kardynała Ugo Boncompagniego (przyszłego papieża Grzegorza XIII) przy okazji sprawowania przez tego ostatniego funkcji legata w Hiszpanii.

Od 1565 Campagna sprawował samodzielne misje dyplomatyczne. W latach 1565-1572 był nuncjuszem w Hiszpanii, 1573-1577 w Wenecji. W 1573 zrezygnował z funkcji arcybiskupa Rossano. 1576-1577 gubernator Bolonii; 1578-1580 jako legat we Flandrii i Kolonii reprezentował papieża Grzegorza XIII na układach pokojowych króla Hiszpanii Filipa II ze Zjednoczonymi Prowincjami.

W Kurii Rzymskiej pełnił funkcję konsultora (radcy) w Świętym Oficjum oraz Świętej Consulcie. 12 grudnia 1583 został mianowany kardynałem, z tytułem prezbitera S. Marcello. W latach 1584-1585 legat w Bolonii; od 19 listopada 1586 zajmował stanowisko Inkwizytora Generalnego Świętego Oficjum. Uczestniczył w konklawe w 1585 oraz w 1590; 15 września 1590 został wybrany na papieża.

Przyjął imię Urbana VII. Był to jeden z najkrótszych pontyfikatów; papież zmarł po 12 dniach na malarię, nie został nawet koronowany. Pochowany początkowo w patriarchalnej Bazylice Watykańskiej, w 1606 zwłoki przeniesiono do kościoła S. Maria sopra Minerva w Rzymie.

Poprzednik
Sykstus V