Shën Pali

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Shën Pali

Pali i Tarsosit (ose Sauli) i emëruar Shën Pali apostull, (vdiq në vitin 67). Mendohet nga shumë të krishterë si dishepulli më i rëndësishëm i Jezusit, dhe sipas shumë të tjerëvë është figura më e rëndësishme në zhvillimin e Krishterimit.

Lindi në Tarsos (sot Krahina e Mersinit, Turqi) të Cilicisë midis vitit 5 dhe 15 në një familje çifute të mërgatës. Në ditën e rrethprerjes u pagëzua me emrin "Saul" (për nder të mbretit Saul, të fisit Beniamin) dhe ka mundësi të ketë marrë emrin romak "Paulus" (Paul) (në shqip "Pal") nga prindërit e tij. Ai u rrit në një mjedis helen (grek) por u edukua shumë mirë edhe hebraisht. Mësoi hebraishten nga prindërit dhe greqishten në shkollë. Sipas zakonit vdiq dëshmor në Romë në vitin 67 pas dy vitesh burgimi, por shënimët nuk janë të sakta.

[redaktoni] Jeta

Ekstazë e Sh.Palit nga Nicolas Poussin.

Në rininë e tij Sauli ndoqi në Jeruzalem shkollën e rabinit Gamaliel i Vjetri (një pasardhes i Hilelit dhe u selit sipas sipas fesë së thellë te zakoneve te rrepta te farisinjve (Vepr 22,3; Fil 3,5-6). Pati detyra të ndryshme ne grupin fariseor, deri ne ate te votimit ne Sinedrin hebraik i cili gjykonte çështje me rendesi te madhe juridike (Vepr 9,2). U ngarkua me detyren për te shkuar ne Damask dhe te burgoste te krishteret e ketij qyteti. Sauli ishte shume i zellshem e i vendosur kunder fese se Jezusit qe po niste te perhapej e te themelohej (Gal 1,14). Ai mori pjese edhe ne gurimin (vrasjen me gure) te Stefanit (Shtjefnit - Shen Shtjefni) duke ruajtur teshat e vrasesve ne vitin 38 sic deshmohet ne Veprat e apostujve (8,1 22,22).

Temperamenti i tij ishte i pathyeshëm, i pakompromisshem, i flaktë e i vrullshëm, i gatshëm për të kryer detyrat që i ngarkoheshin, pa ngurrim e pa brerje ndërgjegjeje. Kjo gjë e bëri ate përndjekësin më të tmerrshem te krishterëve e më pas, pasi përqafoi Krishterimin , përhapës te palodhur të tij, nëpër gjithë pellgun e Detit Mesdhe, mes rreziqesh e mundimesh te çdo lloji (2Kor 11,23-28), e me një zell te papërmbajtur (1Kor 9,19-23). I ndjeshëm e i prekshëm, me një dashuri të thellë, ai i donte besnikët "e tij" dhe bashkësinë "e tij" me zemër te çiltërt e të zjarrtë (1Sel 2,7-12 1Kor 4,15).

[redaktoni] Kthimi (në Krishtërim)

Kthesa e Saulit

Sauli e ndjente si dhunti vetjake të jashtëzakonshme thirrjen dhe detyrën e tij, që e mori gjate rrugës për në Damask gjatë një vizioni (pamjeje) të Jezus Krishtit dhe bisedës me të, gjë që e bëri të ndryshonte mendimin e tij (Vepr 9:1-9 Gal 1,13 1Tim 1,12-13); saqë ai do te shndërrohej në "këndues të hirit", ai që do të lartësoje hirin e shpëtimit të ofruar nga Perëndia në Krishtin te çdo njeri me deshirë të mirë (Ef 2,8-10). Pali shkruan sidoqofte se Jezusi i´u shfaq atij: "Më së fundi m`u shfaq edhe mua, si ne deshmite" (1 Kor 15:8), dhe shpesh pohon se autoriteti i tij si "Apostull i paganeve" i´u dha drejtperdrejte nga Zoti (Gal 1:13-16), dhe 'jo nga njeriu'.