Itala nacia teamo de futbalo
El Vikipedio
La itala nacia teamo de futbalo estas konsiderata unu el la plej fortaj en la mondo. Ili estas, nuntempe, la mondĉampionoj, kaj ili gajnis la mondpokalo en tute kvar fojoj, superitaj en tio nur de Brazilo kiu gajnis kvin fojoj.
Italio ludis ĝian unuan internacian maĉo en 1910 kontraŭ Francio, gajnante 6-2 en Milano. La unua momento da gloro por Italio venis en la tridekaj jaroj, sub la trejnisto Vittorio Pozzo. Dum ĉi tiu periodo Italio gajnis la mondpokaloj de 1934 en Italio kaj de 1938 en Francio, kaj la olimpiaj ludoj de 1936 en Berlino.
Post la milito, estis longa periodo sen sukcesoj. Italio estis elĝetita en la unua rondo en la mondpokaloj de 1950, 1954, 1962 kaj 1966, dum ĝi eĉ ne sukcesis kvalifikiĝi por tiu de 1958. La plej katastrofa malgajno venis en 1966, kiam la Italoj perdis kontraŭ la amatoroj de Norda Koreio.
Sub la gvidado de Ferruccio Valcareggi, aferoj pliboniĝis, kaj Italio gajnis la Europa Ĉampionado en 1968 kaj alvenis due en la mondpokalo de 1970, post ege emocia duon-finalo kontraŭ Okcidenta Germanio gajnita por 4-3.
Post kvara loko en la mondpokalo de 1978 kaj en la Europa ĉampioneco de 1980, venis la triunfo en la mondpokalo de 1982, sub la trejnado de Enzo Bearzot. Italio gajnis la finalo kontraŭ Okcidenta Germanio 3-1.
Italio sekve alvenis trie en la mondopokalo de 1990 kaj due en 1994, kie ili perdis la finalo kontraŭ Brazilo nur post la penaloj, kaj due en la Europa Ĉampionado de 2000, kiam ili perdis kontraŭ Francio pro last-momenta golo. En 2006, finfine, Italio gajnis la monpokalo por la kvara fojo, ĉi foje gajnante la finalo kontraŭ Francio post la penaloj.
La itala nacia teamo ĉiam este ege sekvata de la itala publiko, ĉefe dum gravaj turniroj, kie oni ŝercas ke en italio estas subite "60 milionoj da trejnistoj de la nacia teamo".
