Tabernaklo
El Vikipedio
Tabernaklo estas speco de transportebla templo, en formo de granda tendo kun subtenanta ĉarpentaĵo.
La tabernaklon far(ig)is Moseo, pro dioadoraj celoj por la hebreaj triboj, por migra tempo antaŭ la setliĝo sur la Kanaano. Ĝi rolo ĉesis, kiam Salamon konstruigis la jerusaleman Templon (957 a.K.).
La plej praa sanktejo de Izraelo estis simpla tendo, en kies interno – laŭ la religia kredo – Dio deklaris sian ekziston kaj komunikis siajn ordenojn. Oni povas legi la detalan priskribon en la libro de Eksodo. (Ĉar la priskribo oakzis dum la babilona kaptiteco, multaj sciencistoj trovas tion ne aŭtentika.
Tabernaklo (en la kristana eklezia arto) estas ŝranketo sur la altaro, en kiu estas konservata la ciborio.
Tabernaklo estas plurfaka skribŝranko en la mebloarto.
