3 Juno

Izvor: Wikipedija

**3 Juno**
Otkriće
Otkrio:	Karl Ludwig Harding
Datum otkrića	1. rujna, 1804.
Mjesto otkrića	{{{discovery_place}}}
Privremena oznaka	-
Kategorija	glavni pojas (obitelj Juno)
Orbitalni elementi Epoha July 14, 2004 (JD 2453200.5)
Ekscentricitet (e)	0.258
Velika poluos (a)	399.102 Gm (2.668 AJ)
Perihel (q)	295.949 Gm (1.978 AJ)
Afel (Q)	502.255 Gm (3.357 AJ)
Orbitalni period (P)	1591.609 d (4.36 a)
Prosječna orbitalna brzina	18.24 km/s
Inklinacija (i)	12.972°
Longituda uzlaznog čvora (Ω)	170.127°
Argument perihela (ω)	247.890°
Srednja anomalija (M)	254.993°
Fizičke osobine
Dimenzije	233.9 km
Masa	2.824×10¹⁹ kg
Gustoća	4.2 g/cm³
Gravitacija na površini	0.13 m/s²
Brzina oslobađanja	0.18 km/s
Period rotacije	0.3004 d
Spektralna klasa	S
Apsolutna magnituda	5.33
Albedo	0.238
Prosječna površinska temperatura	~163 K

[uredi] Otkriće

Asteroid 3 Juno otkrio je 1. rujna 1804. Njemački astronom Karl Ludwig Harding, koristeći skromni 2-inčni teleskop. Juno je treći otkriveni asteroid, iza Ceresa i Pallasa.

[uredi] Porijeklo imena

Juno je dobio ime po božici Juno, rimskoj vrhovnoj božici.

[uredi] Putanja i dimenzije

Usporedba dimenzija Mjeseca (veliki krug) i prvih 10 asteroida

Juno boravi u glavnom asteroidnom pojasu gdje je, s promjerom od oko 234 km, jedan od najvećih asteroida. Juno je ujedno i glavni asteroid asteroidne obitelji Juno. Juno je asteroid S-tipa, što znači da mu je albedo visok, te da je sastavljen od nikla, s primjesama željeza i manezijevih silikata.

Prema hipotezi koju je 1999 iznio James L. Hilton, Juno je 1839 neznatno izmijenio putanju, vjerojatno usljed udara ili bliskog susreta s drugim asteroidom.

[uredi] Istraživanje

Juno 19. veljače 1958 prošao ispred zvijezde SAO 112328, a praćenje ove pojave je ujdno bilo i prvo praćenje okultacije zvijezde nekim asteroidom. U međuvremenu je promatrano još nekoliko junovih okultacija.

Juna je, uz pomoć adaptivne optike 2003. snimio i Hooker Telescope na zvjezdarnici Mount Wilson.

Promjer ovog asteroida nepravilnog oblika je oko 267 km. Infracrvene snimke otkrile su na površini Juna krater promjera oko 100 km, za koji se vjeruje da je nastao kao rezultat relativno nedavnog (u geološkim mjerilima) udara. Spektroskopske snimke površine Junoa sugeriraju da je Juno po sastavu srodan kondritima, vrsti kamenih meteorita građenih od silikata bogatih željezom, kao što su olivin i piroksen.