Georg Friedrich Bernhard Riemann
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Georg Friedrich Bernhard Riemann (17. september 1826 – 20. júlí 1866) var þýskur stærðfræðingur sem var stórt nafn í stærðfræðisögu 19. aldar. Á ýmsan hátt má telja hann arftaka Gauss á vitsmunasviðinu. Í rúmfræði hóf hann þróun þeirra aðferða, sem síðar voru notaðar af Einstein til þess að lýsa alheiminum. Grunnhugmyndir hans í rúmfræði koma fram í innsetningarræðu hans við háskólann í Göttingen. Þar var Gauss á meðal áheyrenda. Hann átti stóran þátt í þróun heildunar (tegrunar) en þar er nafni hans haldið lifandi með Riemann heildinu (en. Riemann integral), einnig í svokölluðum Cauchy-Riemann jöfnum og Riemann yfirborðum. Hann fann einnig samband á milli frumtalna og stærðfræðigreiningar, setti fram Riemann-kenninguna, sem fjallar um hið svonefnda ζ-fall, sem gæti gefið upplýsingar um dreifingu frumtalna í 
ef hún yrði sönnuð, en það hefur víst ekki tekist enn.
[breyta] Sjá einnig
- Diffurrúmfræði
- Riemann heildið
- Riemann tilgátan
- Riemann Zeta-fallið
[breyta] Tenglar
- Útgefin verk Riemanns á LaTeX, DVI, PDF og PostScript sniði.
