Nytjastefna

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Nytjastefna (einnig nefnd heillastefna) er leikslokasiðfræðikenning. Samkvæmt nytjastefnunni eru aðgerðir réttar eftir því sem leiða til ánægju, rangar eftir því sem þær leiða til hins gagnstæða, í heiminum öllum. Tilgangsfræði nytjastefnunar fellur undir sældarhyggju. Sagnfræðilega á hún rætur að rekja aftur til Davids Hume (1711-1776) og Jeremys Bentham (1748-1832) en frægasti málsvari hennar var John Stuart Mill (1806-1873) sem setti kenninguna fram í riti sínu Nytjastefnan árið 1861.

Líkt og leikslokasiðfræðikenningar heldur nytjastefnan því fram að afleiðingar athafnar ákvarði siðferðilegt réttmæti hennar. Meginmunurinn á nytjastefnunni og annarri leikslokasiðfræði er sá að nytjastefnan heldur því fram að bestu afleiðingarnar séu fólgnar í því að hámarka hamingju sem flestra. Þetta er nefnt „hámarkshamingjulögmálið“. Nytjastefnan er ef til vill útbreiddasta og vinsælasta leikslokasiðfræðikenningin.

[breyta] Tengt efni

• Dygðasiðfræði
• Leikslokasiðfræði
• John Stuart Mill
• Skyldusiðfræði

[breyta] Tengill

• Vísindavefurinn: „Hvað getið þið sagt mér um samanburð á siðfræði Kants og Mills?“

Þessi grein sem fjallar um heimspekilegt efni er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við hana