AC/DC
Van Wikipedia
AC/DC is een Australische hardrockband.
Inhoud |
[bewerk] Beginperiode
AC/DC werd in 1973 in Sydney geformeerd door Malcolm Young. Deze gitarist, afkomstig uit een Schotse muzikale emigrantenfamilie wilde een nieuwe rockband beginnen na in enkele bandjes gespeeld te hebben. Hij vond na een advertentie enkele muzikanten: Larry van Kriedt op bas, Colin Burgess op drums en zanger Dave Evans en vroeg zijn jongere broer Angus Young om gitaar bij de band te komen spelen. De naam "AC/DC", wat staat voor alternating current/direct current (wisselstroom respectievelijk gelijkstroom), is bedacht door de zus van Angus en Malcolm, Margaret, die het gelezen had op een elektrisch toestel (volgens de ene bron was het haar stofzuiger, volgens een andere haar naaimachine). AC/DC is ook straattaal voor biseksualiteit.
Het eerste concert werd gegeven op 31 december 1973 in de Chequers Club in Sydney. De groep speelde veel covers maar ook eigen songs, waaronder Can I sit next to you girl en Rockin' In The Parlour. Deze songs werden in februari 1974 in de studio op plaat gezet. Op het moment van die opname waren Burgess en Van Kriedt al vervangen door bassist Neil Smith en drummer Noel Taylor. Toen de single met die twee songs in juli 1974 uitkwam trad de groep op tv in de 'Last Picture Show' op. In dat tv-optreden waren Rob Bailey op bas en Peter Clack op drums te zien, die dus niet bij de opname van de single betrokken waren geweest. De band wisselde in die periode zo vaak van bezetting dat Malcolm noodgedwongen soms bas speelde en de band diverse muzikanten de revue zag passeren. Evans werd door de broers Young te 'glam' gevonden en hij werd dan ook ontslagen. De toenmalige manager van de band, Dennis Laughlin, viel toen enkele keren in als zanger(!). Het producersduo Harry Vanda/George Young (de oudere broer van Malcolm en Angus), dat in de jaren 60 succes gekend had als leden van The Easybeats, zag wel wat in de band en nam ze onder contract. Voor de band werkte een chauffeur: Bon Scott, die inmiddels wist dat de band een nieuwe zanger zocht. Na een auditie werd hij aangenomen. Hoewel hij bijna tien jaar ouder was dan de rest van de band pasten zijn uitstraling en zang goed bij de groep. Het eerste album werd in het najaar van 1974 opgenomen maar op dat moment bestond de band nog maar uit Bon, Angus en Malcolm. Daarom werd sessiedrummer Tony Kerrante ingehuurd en verzorgde George Young het baswerk op het debuutalbum High Voltage. Begin 1975 had de band pas een vaste bezetting. Met Phil Rudd op drums en Mark Evans op bas werden de zalen in Australië platgespeeld en dankzij Angus' maniakale podiumact (gestoken in kostschooluniform, headbangend, over de grond rollend en zelfs op de nek van Bon het publiek doorkruisend) kregen ze een enorme aanhang en geduchte reputatie. In sommige steden in Australië werd de band geweerd en tijdens optredens braken soms gevechten uit. De eerste albums werden vaak in recordtempo opgenomen, soms in minder dan twee weken en tussen optredens door. Het was in die begintijd heel gebruikelijk twee tot drie keer per dag op te treden.
[bewerk] Internationaal
Omdat Australië inmiddels aan hun voeten lag toerde de band in 1976 onder andere door Groot-Brittannië en het vasteland van Europa. In 1977 werd het album 'Let there be rock' opgenomen en deze plaat is duidelijk harder en rauwer dan hun eerste albums. Voor het eerst werd namelijk getracht het live-geluid van de groep op vinyl vast te leggen. Het gerucht gaat dat tijdens het opnemen van het titelnummer Angus' versterker in brand vloog en hij gewoon verderspeelde. In datzelfde jaar werd behalve in Europa ook in de VS getourd. O.a. als voorprogramma van KISS deden zij ervaring op met het Amerikaanse publiek. Angus gebruikte tijdens die tournee voor het eerst een snoerloze gitaar. Het signaal van zijn gitaar werd dan via een zender op de hangband van zijn Gibson SG doorgestuurd naar de PA. Angus had deze nieuwigheid nodig om zijn podiumact zonder gevaar uit te voeren. Hij was al eens verstrikt geraakt in het snoer en was ook al een keer onder stroom komen te staan. Met de snoerloze gitaar kreeg hij veel meer bewegingsruimte want het bereik van de zender bedroeg meer dan 100 meter. In de zomer van 1977 werd Evans na een meningsverschil met Angus ontslagen en vervangen door Cliff Williams.
[bewerk] Doorbraak
Williams' baswerk was voor het eerst te horen op hun album Powerage, dat in het voorjaar van 1978 uitkwam. Hoewel hits tot dan toe nog niet op hun palmares stonden werd zomer 1978 hun eerste grote hit 'Whole lotta Rosie' een feit. Het nummer is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een klassieker en nog altijd staat het elk jaar hoog in de top 100 aller tijden. Kort erop werd het nummer "Rock 'n roll damnation" ook een (kleinere) hit. Na het constante touren en albums maken werd er besloten een live-album te maken. Dit album, If you want blood, you've got it geheten, is een van de beste live-platen ooit met een zeer warme live sound. Het album biedt ook een overzicht van vroege klassiekers als Whole lotta Rosie, Let there be rock en High Voltage. AC/DC kreeg begin 1979 van het duo Vanda/Young het advies met een nieuwe producer te gaan werken. De band vertrok naar Miami om met de befaamde producer Eddie Kramer een nieuwe plaat te maken. De samenwerking met Kramer verliep echter moeizaam. Men besloot in Londen onder leiding van Robert John 'Mutt' Lange (die tot dan toe geen ervaring met rockbands had) opnieuw te beginnen. Met Lange werd een compleet nieuwe sound gecreëerd om de Amerikaanse markt open te breken. De achtergrondzang kreeg meer aandacht en de gitaren klonken aanmerkelijk zwaarder. 'Highway to hell' werd in de zomer van 1979 uitgebracht en dit album zorgde in de VS voor een rel doordat Angus op de hoes hoorns droeg. Religieuze organisaties kochten de plaat massaal om deze te verbranden. De band is vaker afgeschilderd als satanisten (AC/DC = "Anti-Christ/Devil's Child(ren)", "After Christ/Devil Comes" or "Anti Christ/Death to Christ"), maar de groep heeft altijd verklaard dat dit niet waar is en ergerde zich aan deze aantijgingen. Het titelnummer van de plaat werd een hit en is tot op de dag van vandaag een klassieker in hun setlist. Beweerd wordt dat het nummer tegenwoordig populair op begrafenissen en crematies is, hiervoor zijn echter geen betrouwbare gegevens beschikbaar. De groep toerde in de zomer en het najaar van 1979 opnieuw in de VS en het succes was enorm. Ze speelden in diverse grote stadions, o.a. in Cleveland.
[bewerk] Bezettingswissels
Na het overlijden van Bon Scott op 19 februari 1980 nam de groep in april van dat jaar Brian Johnson als zanger aan nadat hij bij de auditie zowel Whole lotta Rosie als Nutbush City Limits(!) ten gehore had gebracht. Johnson had met de band Geordie al de nodige podiumervaring opgedaan maar na tanend succes was die band eind jaren '70 ter ziele gegaan. Met hem namen ze het album "Back In Black" op dat in juli 1980 verscheen. De titel verwees postuum naar Scott. Het album zou het best verkochte album van de band worden: alleen al in de Verenigde Staten werden er tot op heden 19.000.000 stuks van verkocht. Het daaropvolgende album "For Those About To Rock, We Salute You" (1981) introduceerde de inmiddels beroemde en beruchte kanonnen die op het titelnummer saluutschoten afvuren. In het begin van de 80-er jaren kon je met name in Duitsland geen muziekblad openslaan of AC/DC stond er wel in.
In de jaren 80 wisselde de band diverse keren van bezetting. Zo werd drummer Rudd in 1983 vervangen door Simon Wright, die op zijn beurt in 1989 plaatsmaakte voor Chris Slade. Toch bleef AC/DC onverminderd populair. Het succes bracht de band ertoe twee albums zelf te produceren: Flick Of The Switch en Fly On The Wall. Toch beviel dat blijkbaar niet want daarna werkte de groep opnieuw samen met het duo Vanda & Young voor het album Blow Up Your Video. Hoewel Malcolm Young wel meespeelde op dit album werd hij voor het Amerikaanse deel van de gelijknamige toer tijdelijk vervangen om van een alcoholverslaving af te komen. Echt grote hits scoorde de band niet meer en de humor is uit de teksten verdwenen tot in 1990 het album The Razor's Edge werd uitgebracht, dit keer geproduceerd door Bruce Fairbairn. Het nummer Thunderstruck zorgde na bijna 11 jaar weer voor succes in de hitlijsten. Het succes van deze plaat bracht de platenmaatschappij ertoe in 1992 een dubbel live cd uit te brengen.
In 1993 verzorgde de band een bijdrage aan de geflopte film "Last Action Hero" van Arnold Schwarzenegger. In de clip van het nummer Big Gun is Schwarzenegger dan ook te zien als een uit de kluiten gewassen Angus. In 1994 werd Rudd gevraagd weer bij de groep te komen spelen en vanaf dat moment is hij opnieuw de vaste drummer. In 1995 produceerde de bekende producer Rick Rubin hun album Ballbreaker, al werd hier te geforceerd hun blues geluid uit hun beginperiode vastgelegd.
Na Ballbreaker verscheen in 1997 een verzamelbox met de naam Bonfire. Daarin zaten enkele bijzondere items. Zo werd een promotie-album (dat de band in 1977 live had gemaakt) en dat tot dan toe alleen als bootleg verkrijgbaar was geweest, officieel uitgebracht. Verder bevatte de box een cd met outtakes en demo's en tenslotte werd de soundtrack van de concertfilm Let There Be Rock uit 1980 ook een definitief dubbel live-album. Daarna duurde het tot 2000 voor er een nieuw studio-album uitkwam. Stiff Upper Lip is tot nog toe het laatst verschenen plaatwerk. In 2003 werd de groep opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In hetzelfde jaar trad de groep enkele keren op in Duitsland in een double billing met The Rolling Stones. Inmiddels doen al geruime tijd geruchten de ronde dat er nieuw plaatwerk in de maak is, concrete informatie hierover ontbreekt tot op heden.
[bewerk] Heden
De huidige line-up bestaat uit Brian Johnson, de broers Angus Young en Malcolm Young, Phil Rudd en Cliff Williams. De heren wonen tegenwoordig een flink eind uit elkaar. Johnson woont in de VS, Angus in Nederland, Malcolm in het Verenigd Koninkrijk, Rudd in Nieuw Zeeland en Williams in de VS.
[bewerk] Trivia
- Een optreden op de Australische TV zorgde voor een schandaal doordat Bon Scott opkwam in een jurk, een pruik met vlechten droeg, make-up op had en een sigaret rookte.
- De band was aanvankelijk niet op de hoogte van het feit dat de term 'AC/DC' ook 'slang' is voor bi-seksualiteit. De groepsleden werd diverse keren de vraag gesteld of ze 'AC/DC' waren. Bon Scott antwoordde op de vraag 'are you AC or DC?' ooit gevat 'neither one, I'm the lightning flash in the middle.'
- In het nummer 'Jailbreak' zit een stilte van enkele seconden waarna Bon Scott de regel 'with the bullet in his back' zingt. In die stilte is hoorbaar dat Scott een slok drank neemt. Na het inzingen kwam hij niet uit de (afgescheiden) zangruimte. Toen de bandleden gingen kijken waar hij bleef lag Scott dronken op de grond.
- Aan het eind van het nummer 'Night Prowler' op het album Highway to hell zegt Bon Scott 'shazbot, nanu nanu'. Die woorden zijn bekend uit de Amerikaanse sitcom Mork & Mindy en ze zijn te horen na een lange intense schreeuw. Klaarblijkelijk blies Scott zo stoom af en hij verwachtte feitelijk niet dat het uiteindelijk op de plaat zou belanden. Daarna is zelfs nog het aanslaan van een gitaarsnaar te horen.
- op 12 november 1979 vond het laatste AC/DC concert met Bon in Nederland plaats (Jaap Edenhal, Amsterdam).
- Bon Scott's laatste optreden met AC/DC vond plaats op 27 januari 1980 (Gaumont, Southampton, UK) met als support act Diamond Head.
- Het eerste optreden met Brian Johnson was op 29 juni 1980 (Namen, België)
- AC/DC werd in de jaren 80 ongewild in verband gebracht met de Amerikaanse seriemoordenaar Richard Ramirez (alias de Night Stalker), die na een van zijn moorden een AC/DC-pet op de plaats-delict achterliet en het nummer 'Night Prowler' tot zijn favoriete songs rekende.
- Tijdens een optreden in Kontich, België in 1977 ontstond er een opstootje waarbij een agent een pistool op het hoofd van Angus richtte. Deze gebeurtenis maakte dusdanig indruk op de band dat er enkele jaren later een song over werd geschreven. Die song (Bedlam in Belgium) staat op het album 'Flick of the switch'.
- Het nummer 'Love hungry man' van het album Highway to hell is volgens Angus Young geschreven "na het eten van een slechte pizza".
- De naam Rosie in hun wereldhit 'Whole lotta Rosie' verwees naar een behoorlijk corpulente (echt bestaande) groupie met wie Bon Scott ooit een nacht had doorgebracht.
- Het lettertype van het AC/DC-logo is gebruikt in het Britse tv-programma Brainiac History Abuse.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Albums
| Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/100 | |||||
| Titel | Datum van release |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen
|
|---|---|---|---|---|---|
| High voltage (Austr Version) | 1975 | ||||
| TNT | 1975 | ||||
| High voltage (UK Version) | 1976 | ||||
| Dirty deeds done dirt cheap | 1976 | ||||
| Let there be rock | 1977 | 8-7-1978 | 8 | 12 | |
| Powerage | 1978 | 24-6-1978 | 21 | 12 | |
| If you want blood (You've got it) | 1978 | 28-10-1978 | 15 | 10 | |
| Highway to hell | 1979 | 11-8-1979 | 14 | 8 | |
| Back in black | 1980 | 23-8-1980 | 21 | 8 | |
| For those about to rock (We salute you) | 1981 | 12-12-1981 | 24 | 12 | |
| Flick of the switch | 1983 | 3-9-1983 | 23 | 7 | |
| '74 Jailbreak | 1984 | ||||
| Fly on the wall | 1985 | 13-7-1985 | 34 | 9 | |
| Who made who | 1986 | ||||
| Blow up your video | 1988 | 13-2-1988 | 28 | 10 | |
| The razor's edge | 1990 | 6-10-1990 | 23 | 27 | |
| Live (dubbel cd) | 1992 | 7-11-1992 | 23 | 11 | |
| Ballbreaker | 1995 | 7-10-1995 | 31 | 8 | |
| Bonfire | 1997 | ||||
| Stiff upper lip | 2000 | 36 | |||
[bewerk] Singles
| Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 | |||||
| Titel | Datum van release |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Whole lotta Rosie | 17-6-1978 | 3 | 13 | ||
| Rock 'n roll damnation | 30-9-1978 | 26 | 6 | ||
| Highway to hell | 18-8-1979 | 27 | 4 | ||
| Thunderstruck | 27-10-1990 | 6 | 10 | ||
| Money talks | 9-2-1991 | 28 | 3 | ||
| Highway to hell (live) | 7-11-1992 | tip | |||
| Big gun | 14-8-1993 | 19 | 6 | ||
| Hard as a rock | 30-9-1995 | tip | |||
