Arvo Pärt
Van Wikipedia
Arvo Pärt (Paide, 11 september 1935) is een Estlands componist. Pärt studeerde vanaf 1957 compositie aan het conservatorium van Tallinn. In 1980 emigreerde hij naar Wenen en een jaar later naar West-Duitsland (Berlijn). Hij woont momenteel nog steeds in Berlijn.
Pärt experimenteerde na zijn studie met diverse compositietechnieken en schreef aanvankelijk vooral seriële muziek. Na een periode van bezinning ontwikkelde hij in 1976 een compositiestijl die de naam tintinnabuli kreeg. Polyfone tonen spelen daarin een belangrijke rol. Werk van Pärt is onder andere uitgevoerd door het Hilliard Ensemble. Pärts latere werk is steeds vaker religieuze muziek, vaak geschreven in opdracht van koren en kathedralen.
Hij wordt wel een van de leden van het God Squad genoemd.
[bewerk] Enkele werken
- Eerste Symfonie (1963)
- Tweede Symfonie (1966)
- Pro et contra (1966) (cello en orkest)
- Derde Symfonie (1971)
- Für Alina (1976) (piano)
- Fratres (1976) - nadien voor verschillende bezettingen gearrangeerd
- Sarah was ninety years old (1976; herzien 1990)
- Arbos (1977)
- Tabula Rasa (1977)
- Cantus in memory of Benjamin Britten (1977)
- Missa sillabica (1977; herzien 1996) (vocaal)
- Summa (1980)
- De profundis (1980) (vocaal)
- Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Johannem (1982)
- Te Deum (1984-1986)
- Stabat mater (1985) (vocaal)
- Zeven Magnificat-antifonen (1988)
- Festina lente (1988-1990) (instrumentaal)
- Miserere (1989) (vocaal)
- Magnificat (1989)
- Silouans Song (1991) (instrumentaal)
- Berliner Messe (1990-1992)
- Which was the Son of.... (2000) (vocaal)
- Passacaglia (2003) (instrumentaal)
[bewerk] Externe link
| Bronnen en referenties: |
|
