Balthasar van der Pol
Van Wikipedia
Balthasar van der Pol (Utrecht, 27 januari 1889 - Wassenaar, 6 oktober 1959) was een Nederlands natuurkundige.
Van der Pol werd geboren in Utrecht en studeerde daar ook experimentele natuur- en wiskunde. Hij werkte samen met John Ambrose Fleming en J. J. Thomson in Engeland en hij was medewerker van Hendrik Lorentz in Haarlem. Hij promoveerde in 1920 cum laude in de natuurkunde in Utrecht. Daarna trad hij in dienst bij het Natuurkundig Laboratorium van Philips te Eindhoven, waar hij tot zijn pensionering in 1949 bleef. Tevens werd hij in 1938 bijzonder hoogleraar in de theoretische elektriciteitsleer aan de Technische Hogeschool in Delft.
Zijn omvangrijke oeuvre heeft voornamelijk betrekking op drie gebieden: voortplanting van radiogolven, theorie van elektrische schakelingen en trillingen en wiskundige problemen die daarmee in verband staan.
Van groot praktisch belang was het werk van Van der Pol uit 1938, waarbij de invloed van de kromming van het aardoppervlak op de voortplanting van radiogolven volledig in rekening werd gebracht. Ook is zijn Van der Pol-oscillator voor de theorie van trillingsverschijnselen van fundamentele betekenis gebleven. Het is één van de eerste onderzoeken op het gebied van niet-lineaire systemen, en Van der Pol ontdekte hierin het verschijnsel van de limit cycle, dat ook in vele andere niet-lineaire oscillatoren optreedt. Verder was Van der Pol ontdekker van de witte ruis. Met prof. H. Bremmer heeft Van der Pol in de zestiger jaren baanbrekend werk verricht op het gebied van operatorenrekening zoals de tweezijdige Laplacetransformatie.
Van der Pol was een van de oprichters, en voor lange tijd de voorzitter, van Het Nederlandsch Radiogenootschap, het huidige Nederlands Elektronica en RadioGenootschap (NERG), en lid van de Union Internationale de Radio Diffusion, en de Union Radio Scientifique Internationale, URSI.
Van der Pol ontving in 1935 van de Amerikaanse IRE (de tegenwoordige IEEE) de Medal of Honor "Voor zijn fundamentele onderzoek en bijdragen op het gebied van de theorie van schakelingen en de voortplanting van elektromagnetische golven". Verder kreeg hij de gouden Valdemar Poulsen medaille van de Deense Technische Academie en ontving hij eredoctoraten van de universiteiten van Warschau en Genève.
In 1973 werd de 'Nederlandse' planetoïde 1045 T-2 ter ere van Van der Pol vernoemd, en in 1997 werd een studentenflat in Delft naar hem vernoemd.
