Belgisch Frans

Van Wikipedia

Belgisch Frans is de variant van het Frans zoals dat gesproken wordt in Wallonië en het Brussels gewest. De term dient niet verward te worden met Waals, een groep coherente dialecten die door velen als een aparte taal wordt gezien; het Belgisch Frans verhoudt zich tot het Frans uit Frankrijk zoals het Belgisch Nederlands tot het Nederlands uit Nederland en het Amerikaans Engels tot het Brits, en wordt in alle officiële situaties gebruikt. De regionale kleuring neemt toe naarmate de situatie minder officieel wordt: de dagelijkse omgangstaal voor inmiddels de meeste Walen is dan ook een soort "Verkavelings-Waals" (zie Verkavelingsvlaams).

Het Belgische Frans wijkt op twee manieren af: ten eerste benoemt het veel zaken op een andere, niet typisch Franse manier en ten tweede bevat het veel invloeden van het Waals, het Nederlands/ Vlaams en het Luxemburgs. In het eerste opzicht vertoont het Belgisch Frans overeenkomsten met het Zwitsers Frans.

Opvallende verschillen zijn te vinden in de telwoorden: de Franse woorden voor 'zeventig' en 'negentig' luiden niet soixante-dix en quatre-vingt-dix maar septante en nonante (maar wel quatre-vingt voor 'tachtig'). Ook wordt het woord savoir veel vaker dan in Frankrijk in plaats van pouvoir gebruikt. Een ander verschil is dat déjeuner in België nog altijd 'ontbijt' betekent en niet 'middagmaal', zoals in Frankrijk.

De invloeden van het Waals en de omringende Germaanse talen komen vooral in de volkstaal terug: zo laat men onder Nederlandse invloed de aanvoegende wijs geregeld vallen en past men constructies toe die het Frans niet toelaat. Het accent dat hierbij gebruikt wordt verschilt niet bijzonder veel van het Parijse accent maar wordt door Fransen vaak als hoekig en onvriendelijk ervaren. Het Belgisch Frans kent een w (zoals het Waals) en heeft de neiging halfvocalen geheel te consonantiseren (vieux klinkt als vyeu, fuir als fwir).