LSD

Van Wikipedia

LSD
Chemische formule en molecuulmodel
Chemische structuur van LSD



Algemeen
Molecuulformule	C₂₀H₂₅N₃O
Smiles	O=[C@@](N(CC)CC)[C@H] 1CN(C)[C@](C2=C1)([H]) CC3=CNC4=C3C2=CC=C4
IUPAC
Andere namen	D-lyserginezuur diethylamide; (6aR,9R)-N,N-diethyl-7-methyl-4,6,6a,7,8,9-hexahydroindolo - [4,3-fg]quinoline-9-carboxamide; Pearly Gates; Royal Blue; Acid; Lucy
CAS-nummer	50-37-3
EINECS-nummer	200-033-2
EG-nummer
VN-nummer
Beschrijving	synthetische drug
Vergelijkbaar met
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen

Carcinogeen
Hygroscopisch
Risico (R) en veiligheid (S)	R-zinnen: S-zinnen:
Omgang	Zuivere stof voorzichtig behandelen, draag veiligheidshandschoenen en een stofmasker.
Opslag	zuivere stof bewaren bij -20°C
ADR-klasse
MAC-waarde
LD₅₀ (ratten)	(intraveneus) 16,5 mg/kg
LD₅₀ (konijnen)	(intraveneus) 0,3 mg/kg
MSDS-fiches
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur
Dichtheid	g/cm³
Molmassa	323,43 g/mol
Smeltpunt	°C
Kookpunt	°C
Vlampunt	°C
Zelfontbrandingstemperatuur	°C
Dampdruk	Pa
Oplosbaarheid in water	g/L
Goed oplosbaar in
Slecht oplosbaar in
Onoplosbaar in
Dipoolmoment	D
Viscositeit	Pa·S
Kristalstructuur
Δ_fG^o_g	kJ/mol
Δ_fG^o_l	kJ/mol
Δ_fG^o_s	kJ/mol
Δ_fH^o_g	kJ/mol
Δ_fH^o_l	kJ/mol
Δ_fH^o_s	kJ/mol
S^o_{g, 1 bar}	J/mol·K
S^o_{l, 1 bar}	J/mol·K
S^o_s	J/mol·K
C^o_p,m	J/mol·K
Evenwichtsconstanten
Klassieke analyse
Spectra
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar)

LSD (C₂₀H₂₅N₃O) is een drug die in 1938 werd gesynthetiseerd door de Zwitser Albert Hofmann. LSD is een afkorting van het Duitse woord Lysergsäure-diäthylamid, wat in het Nederlands vertaald wordt als lyserginezuurdiëthylamide. Pas in 1943 ontdekte Hofmann het sterke hallucinogene effect van de stof toen hij per ongeluk LSD op zijn huid kreeg.

Een van de bijzondere eigenschappen van LSD is dat het al bij het innemen van extreem kleine hoeveelheden (25 microgram) een psychoactieve werking vertoont. In de volgende decennia werd LSD wereldwijd gebruikt door psychiaters om geestesziektes zoals schizofrenie te onderzoeken. Ook werd het in de jaren '50 een onderzocht als mogelijk waarheidsserum door onder andere de Engelse geheime dienst MI6^[1] (overigens zonder succes). LSD heeft de laatste jaren aan populariteit gewonnen in de wereld van de techno en house.

[bewerk] Effect van LSD

LSD veroorzaakt sterke trips. Gedurende de trips is de gebruiker bij bewustzijn en lichamelijk fit. LSD veroorzaakt sterke visuele illusies (er worden vreemde beelden waargenomen), de tijdsperceptie verandert en er is sprake van synesthesie (bijvoorbeeld kleuren horen of geluiden zien). Er is soms ook een sterk gevoel van eenheid met het universum of eenheid met de natuur. Bij heel sterke doses is er een tijdelijk verlies van de persoonlijkheid en mogelijke ervaringen van uittreding (zie depersonalisatie). Gebruikers zijn door de indrukwekkende en misleidende interpretatie van de omgeving niet altijd in staat om rationeel te denken en een zogenoemde "trip sitter" of "trip guide" is altijd sterk aan te raden om de "tripper" in het oog te houden.

Een LSD-trip duurt meestal 8 tot 12 uur. Boven een kritische dosis (ongeveer 500µg) heeft de hoeveelheid ingenomen LSD amper invloed op de duur van de trip maar wel op de intensiteit. De gewenning is vrij groot en er is een kruistolerantie met psilocybine (afkomstig van zwammen). Na een trip is het gedurende 4 tot 14 dagen niet interessant om opnieuw LSD te gebruiken. Het duurt minstens een week voor het weer volledig effect heeft. LSD geeft een intense ervaring die de meeste gebruikers niet elke dag willen beleven. Na een sterke LSD-trip kan een gebruiker zich vaak nog enige dagen een beetje anders voelen, vanwege het verwerken van de opgedane ervaringen. Een LSD-trip is meestal gebaseerd op wat er in je leeft, wat je van de trip verwacht, fantasieën en/of angsten ("set") of op wat er in de directe omgeving te vinden is ("setting"). Hiervan afhankelijk kan dit in een zeer positieve of juist een zeer negatieve ervaring (een bad trip) resulteren. Het is niet goed van tevoren te voorspellen hoe een trip zal verlopen, maar het kiezen van een juiste "set" en "setting" heeft hierop een positieve invloed.

[bewerk] Toxiciteit

LSD wordt in het algemeen als een vrij weinig toxische stof beschouwd, vergeleken bij de dosering die een psychoactieve werking vertoont. Er is maar een geval bekend van een overdosis met dodelijke overloop, een gebruiker zag het aan voor speed en injecteerde 320mg LSD, 3200x de normale dosis. Voor een lijst van overige LSD overdoseringen zie Erowid..^[2] Een normale dosis ligt tussen de 80 en 300 microgram. De LD50-dosis wordt geschat op 1 tot 3 milligram per kg lichaamsgewicht. Bij een gewicht van 60 kilo komt dit neer op 60 tot 180 milligram, wat circa 1000x de normale dosis is. Dit maakt een accidentele overdosis onwaarschijnlijk. De stof verdwijnt snel uit het lichaam, aan het eind van de trip is het meeste zelfs al afgebroken.^[3]

[bewerk] Risico's bij het gebruik van LSD

Voor mensen die er aanleg toe hebben kan de drug aanleiding geven tot psychoses, en ze wordt als gevaarlijk beschouwd voor mensen met psychische klachten zoals depressiviteit of schizofrenie. Het is echter nooit bewezen dat een trip een chronische psychische ziekte kan veroorzaken.

Een trip kan een zeer intense ervaring zijn, en kan soms gepaard gaan met paniek en angst. Vaak wordt dit veroorzaakt doordat de gebruiker het gevoel heeft het contact met de realiteit te verliezen, of zich probeert te verzetten tegen een verlies van persoonlijkheid.

Bij sommige gebruikers kan weken of soms maanden na inname een "flashback" optreden: een tijdelijke terugkomst van de trip. Deze zijn vaak visueel van aard, en kunnen zowel positief als negatief zijn. Bij een zeer kleine groep mensen is er sprake van een chronische verandering in de visuele perceptie, dit wordt Hallucinogen Persisting Perception Disorder genoemd.

LSD geeft geen aanleiding tot verslaving - integendeel, gebruikers minderen of stoppen vaak uit zichzelf na verloop van tijd.

[bewerk] Inname

LSD-blotter

De stof wordt meestal oraal ingenomen, in de vorm van

blotter, ook wel papertrips: een soort vloeipapier dat ongeveer even groot is als een postzegel. Een blotter is doordrenkt met oplossing van LSD
microdots: LSD in (zeer) kleine pillen
windowpanes: een oplossing van LSD die tot capsules verwerkt is
druppels : dit is de oplossing van LSD die men normaal op blotters druppelt maar die men nu rechtstreeks druppelt op de tong, hand of oog van een gebruiker.

LSD kan ook worden geïnjecteerd, maar dit gebeurt in de praktijk zelden. De techniek kan worden toegepast bij geïmmobiliseerde patiënten die op sterven liggen (zoals op eigen verzoek gebeurde bij Aldous Huxley).^[4]

LSD wordt actief opgenomen door de huid als deze in contact komt met oplossing van een relatief hoge concentratie.

Tegenwoordig is vloeipapier, blotter, de meest courante vorm van LSD. Men weet echter nooit zeker hoeveel LSD er zich in een vloeitje bevindt. Er wordt daarom aangeraden eerst klein stukje van de op straat gekochte LSD uit te proberen.

De gebruiker heeft min of meer de garantie dat er in blotter geen vreemde stoffen zitten (in tegenstelling tot pillen); er is praktisch gezien geen mogelijkheid om andere eventueel schadelijke psychotrope stoffen in papier te verwerken, zoals dat bij ecstasypillen wel vaker gebeurt.

[bewerk] LSD en de hippiebeweging

LSD, in Amerikaanse en Engelse kringen, maar ook in Nederland vaak als Acid aangeduid, werd in de 60-er jaren veel gebruikt. Het werd in sommige gevallen door limonade of vruchtensap gemengd waardoor nietsvermoedende bezoekers van feesten werden overvallen door een trip die meerdere uren kon aanhouden. In jongerencentra in Nederland was LSD in de periode tot circa 1975 tamelijk populair, daarna raakte LSD nogal op de achtergrond. Enkele keren, met name in de late jaren tachtig en vroege jaren negentig, was er een opleving in het gebruik ervan in de house- en jazzscene:er was acid house en acid jazz.

De stof had een grote invloed op de hippiebeweging, via mensen als Timothy Leary en de auteur Tom Wolfe die in zijn boek The electric kool-aid acid test de scène beschrijft waarin LSD in de VS van die dagen werd gebruikt. Niet voor niets had wijlen Jerry Garcia, de belangrijke man van de Grateful Dead, de veelzeggende bijnaam Captain Trips. Zo nam The Who een liedje op dat "The Acid Queen" heette, van de rockopera Tommy. In het lied probeert de vrouw van de titel de hoofdpersoon Tommy te genezen met de drug. Een andere groep, Country Joe & the Fish, nam op een van hun platen The acid commercial op, reclame voor LSD. Veel popbands, zoals The Beatles, schaamden zich er niet voor om voor hun drugsgebruik uit te komen. Zo wordt beweerd dat hun lied Lucy in the Sky with Diamonds naar LSD verwijst. John Lennon, de schrijver van dit lied, heeft dit echter altijd ontkend.^[5]