Millard Fillmore

Van Wikipedia

Millard Fillmore

13e president van de Verenigde Staten
Ambtstermijn	9 juli 1850 - 4 maart 1853
Voorganger	Zachary Taylor
Opvolger	Franklin Pierce
Geboortedatum	7 januari 1800
Geboorteplaats	Cayuga County, New York
First Lady	Abigail Powers Fillmore
Politieke partij	United States Whig Party
Vicepresident	-
Handtekening

Millard Fillmore (Cayuga County, New York, 7 januari 1800 – Buffalo, NY, 8 maart 1874) was de dertiende President van de Verenigde Staten en de tweede persoon die ooit president werd door als vicepresident de zittende president op te volgen. Hij was opvolger van Zachary Taylor, die stierf aan acute indigestie.

[bewerk] Biografie

Fillmore werd in 1800 in armoede geboren; zijn ouders waren Nathaniel Fillmore en Phoebe Millard. Hij werkte zich op binnen de Whig-partij tot de keuze van die partij als running mate (kandidaat-vicepresident) van Zachary Taylor. Er werd aangenomen dat de obscure, zichzelf-uit-de-klei-getrokken-hebbende kandidaat uit New York Taylor goed aan zou vullen in zijn persoon van slaven-houdende, Zuidelijke militair. Desondanks kwamen de twee lijnrecht tegenover elkaar te staan in de kwestie van slavernij in de nieuwe territoria in het westen die op Mexico veroverd waren in de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. Taylor wilde dat deze territoria vrije staten zouden worden, Fillmore was ervoor er slavenstaten van te maken om het Zuiden te sussen. In zijn eigen woorden: "God weet dat ik van de slavernij walg, maar het is een bestaand kwaad.... en we moeten haar doorstaan en die bescherming geven die haar door de grondwet gegund is."

Fillmore zat de Senaat voor gedurende de maandenlange, zenuwslopende debatten over het Compromis van 1850. Hij liet zich niet publiekelijk uit over de merites van het voorstel maar een paar dagen voor Taylor stierf liet hij zich wel ontvallen dat, in geval van stakende stemmen aangaande het voorstel van Henry Clay, hij voor zou stemmen.

[bewerk] Presidentschap

Aldus was het dat het plotselinge aantreden van Fillmore als president een flinke verandering in de politieke verhoudingen teweegbracht in de regering. Taylors kabinet trad af en Fillmore stelde ogenblikkelijk Daniel Webster aan als Minister van Binnenlandse Zaken (Secretary of State) - en verbond zich zo aan de gematigde Whigs, die voor het Compromis waren.

Een voorstel om Californië toe te laten treden tot de Unie stookte het verhitte debat nogmaals op zonder de partijen een stap nader tot elkaar te brengen.

Clay, die uitgeput was, verliet Washington om bij te komen. Het leiderschap van de Senaat ging over op senator Stephen A. Douglas van Illinois. Op dit belangrijke keerpunt sprak Fillmore zich uit ten faveure van het Compromis. Hij stuurde een bericht naar de Senaat waarin hij voorstelde dat Texas betaald zou moeten worden om haar aanspraken op de nieuwe territoria te laten varen.

Hierdoor liet een kritiek aantal Whig-senatoren uit het Noorden zich overhalen af te zien van het Wilmot-provisorium -- de voorwaarde dat alle territoria die buitgemaakt waren in de Mexicaanse oorlog gevrijwaard moesten blijven van slavernij.

Douglas' strategische stappen in het Congres en de druk van Fillmore vanuit het Witte Huis gaven een enorme impuls aan de Compromis-beweging. Douglas ging verder en splitste Clay's wetsvoorstel in vijf delen:

Toelating van Californië als vrije staat
Het vastleggen van de Texaanse grens en de compensatie van Texas hiervoor
De verlening aan New Mexico van de territoriale status
Het ter beschikking stellen van federale marshalls aan slavenhouders die op zoek waren naar gevluchte slaven
Het afschaffen van de slavernij in het district Columbia (waar Washington D.C. gelegen is)

Elk voorstel verkreeg een meerderheid en per 20 september had Fillmore ze tot wet getekend. Webster schreef erover: "Nu kan ik 's nachts slapen".

Een ander succes van Fillmore's regering was de opening van de handelsmissie in Japan onder Commandeur Matthew Perry.

Een aantal van de meer militante Whigs waren echter ontroostbaar en vergaven Fillmore nooit dat hij de Fugitive Slave Act getekend had. Mede door hen werd hij in 1852 niet genomineerd als presidentskandidaat.

Binnen een paar jaar werd duidelijk dat het Compromis, bedoeld om de gemoederen rond slavernij tot rust te brengen, niet meer was geweest dan een tijdelijke pauze.

[bewerk] Na zijn presidentschap

Nadat hij het Witte Huis verliet, keerde Fillmore terug naar Buffalo. Hier trad hij in dienst als rector van de University of Buffalo. Toen de Whig-partij later in de jaren 1850 uiteen viel, weigerde Fillmore lid te worden van de Republikeinen. In plaats daarvan werd hij in 1856 kandidaat van de American party (ook de Know-Nothing party genoemd). Gedurende de Amerikaanse Burgeroorlog voerde hij oppositie tegen Abraham Lincoln en tijdens de Reconstructie steunde hij Andrew Johnson. Hij stierf in 1874. Zijn laatste woorden - uitgesproken na wat soep toegediend te hebben gekregen - waren "Het voedsel is eetbaar".

Tot op de dag van vandaag is Fillmore de laatste president die noch Republikein noch Democraat was.

Het verhaal dat Fillmore de eerste badkuip in het Witte Huis liet plaatsen in afkomstig van een grap van H. L. Mencken in een column van 28 december 1917 in de New York Evening Mail.

{{{afb_links}}}	President van de Verenigde Staten	{{{afb_rechts}}}	{{{afb_groot}}}
Washington - J. Adams - Jefferson - Madison - Monroe - J.Q. Adams - Jackson - Van Buren - W.H. Harrison - Tyler - Polk - Taylor - Fillmore - Pierce - Buchanan - Lincoln - A. Johnson - Grant - Hayes - Garfield - Arthur - Cleveland - B. Harrison - Cleveland - McKinley - T. Roosevelt - Taft - Wilson - Harding - Coolidge - Hoover - F.D. Roosevelt - Truman - Eisenhower - Kennedy - L.B. Johnson - Nixon - Ford - Carter - Reagan - G.H.W. Bush - Clinton - G.W. Bush			{{{afb_groot}}}