Vlaams

Van Wikipedia

___	Portaal Nederlands

Het begrip Vlaams heeft een dubbele betekenis:

Substantief: de taal van de Vlamingen officieel: het Nederlands
Adjectief: alles wat verwijst naar Vlaanderen en zijn inwoners.

Inhoud

1 De officiële status van het begrip Vlaams (taalkundige betekenis)
2 Vier taalkundige betekenissen van Vlaams
3 Taalgeschiedenis
4 Het adjectief Vlaams
5 Zie ook
6 Externe links

[bewerk] De officiële status van het begrip Vlaams (taalkundige betekenis)

De benaming Vlaams zorgt door de verschillende begripsdefinities geregeld voor onduidelijkheid. Vlaanderen heeft één officiële taal: het Nederlands. Vlaams (Flämisch, flamand, Flemish) is geen officiële benaming voor de algemene omgangstaal in Vlaanderen. Aangezien het begrip Vlaams een verzamelnaam is voor sterk uiteenlopende dialecten gesproken in Vlaanderen (en in Frans- en Zeeuws-Vlaanderen), is het vanuit linguïstisch standpunt weinig zinvol om het als één entiteit te behandelen. Hét Vlaams bestaat immers niet, hoewel de term in het algemeen taalgebruik sterk is ingeburgerd.

De hedendaagse spreektaal Vlaams, waarmee men eigenlijk Belgisch Nederlands bedoelt, verhoudt zich tot het Nederlands, zoals het Amerikaans Engels of het Canadees Engels zich verhouden tot het Brits Engels.

[bewerk] Vier taalkundige betekenissen van Vlaams

Aan het begrip Vlaams als taalkundige variëteit kunnen ten minste vier betekenissen worden toegekend. Dat zijn, in volgorde van toenemend dialectisme:

als aanduiding voor het in Vlaanderen gesproken Nederlands, zowel omvattende de Nederlandse standaardtaal als de niet-gestandaardiseerde dialecten. In deze betekenis dient de term te worden vermeden, zeker in een meer wetenschappelijke context.
als aanduiding voor de niet-gestandaardiseerde dialecten van het landsdeel Vlaanderen.
als aanduiding van de niet-gestandaardiseerde dialecten van het voormalige graafschap Vlaanderen, d.w.z. de huidige provincies West- en Oost-Vlaanderen, het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen.
als aanduiding van de niet-gestandaardiseerde West-Vlaamse dialecten van de provincie West-Vlaanderen, het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen.

Afhankelijk van de gehanteerde begripsdefinitie vertoont het Vlaams meer of minder verschillen met het Standaardnederlands, zoals officieel vastgesteld door de Nederlandse Taalunie. Afwijkingen van die norm worden in Vlaanderen veelal als dialectismen verworpen. Veelal vindt de ijking tegenwoordig ook plaats aan de in Vlaanderen gangbare variant van het Standaardnederlands, die in de oren van een Nederlander enigszins gekleurd kan klinken, maar in Vlaanderen als beschaafde omgangstaal geldt (het omgekeerde geldt natuurlijk net even goed: de vergelijking van de diverse Noord-Nederlandse varianten). Door een toenemende tolerantie ten opzichte van regionale varianten is er bij sommige Nederlandstalige sprekers in Vlaanderen een zekere zelfbewustheid ontstaan waardoor men niet langer het Nederlands in het Noorden als normatief beschouwt. Door de vervaging van de grens tussen standaardtaal en dialect, is echter ook een tussentaal ontstaan, enigszins laatdunkend Verkavelingsvlaams genoemd.

[bewerk] Taalgeschiedenis

De Vlaamse dialecten zijn net als de Nederlandse standaardtaal en de dialecten van Brabant en Holland van Germaanse stam. Zij vallen uiteen in verschillende groepen. Het Limburgs, Brabants, Antwerps, Oost-Vlaams en West-Vlaams. Het Limburgs gaat grotendeels mee met het Limburgs dat in Nederland wordt gesproken.

[bewerk] Het adjectief Vlaams

Het veelgebruikte adjectief Vlaams verwijst verder naar al wat betrekking heeft op Vlaanderen, in elk van de geografische definities daarvan. Het wordt ook gebruikt voor alles wat uit Vlaanderen voortkomt, cultureel, politiek of economisch.