Łęgonice Małe
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°37' N 020°32' E
| Łęgonice Małe | |
| Województwo | mazowieckie |
| Powiat | przysuski |
| Gmina | Odrzywół |
| Położenie | 51° 37' N 20° 32' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
160 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
48 |
| Tablice rejestracyjne | WPY |
|
Położenie na mapie Polski
  Łęgonice Małe
|
|
Łęgonice Małe – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Odrzywół.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Zobacz też: Łęgonice
[edytuj] Historia
Leżały kiedyś w Małopolsce - województwo sandomierskie. Jest to stara osada, w której ślady osadnictwa datowane są na okres neolitu tj. 4 000 lat p.n.e.
W 1136 r. papież Innocenty II wystawia bullę protekcyjną potwierdzającą stan posiadania i restytucję metropolii gnieźnieńskiej a przywilej z roku 1240 - wydany przez księcia Konrada I Mazowieckiego potwierdził, że do uposażenia stołu arcybiskupiego na obszarze kasztelani łowickiej należy terytorium kasztelani i kilka wsi leżących u ujścia Pilicy do Wisły oraz Łęgonice nad Pilicą.
Książę Ziemowit w roku 1359, potwierdził cały majątek stołu arcybiskupiego na Mazowszu, min. miejscowości leżące u ujścia Pilicy do Wisły tj. Przylot, Pólko, Ostrówek, Podgórzyce, Wola Magierowa oraz Łęgonice nad Pilicą i 2 łany w Rędzinach (osadzie dziś nieistniejącej), razem 7 wsi.
W roku 1420 wydano akt lokacji miasta na prawie magdeburskim.
Majątek biskupów był podzielony na klucze. Początkowo Łęgonice podlegały pod Łowicz, lecz później powołano osobny klucz łęgonicki, w skład którego wchodziły wsie: Konary, Ostrówek, Pólko, Podgórzyce, Przylot i miasto Łęgonice (sandomierskie).
W okresie do roku 1512 w kluczu łęgonickim doszły Konary oraz wieś Łęgonice (woj. rawskie) a ubyły Pólko i Rędziny, które zaginęły prawdopodobnie na korzyść osad sąsiednich oraz Magierowa Wola, która przeszła w inne władanie. Łęgonice wydzierżawiano zawsze osobno.
W roku 1540 podzielono klucz łęgonicki na - klucz konarski oraz Dobra Łęgonice.
W 1603 roku w Łęgonicach było 40 domów zamieszkałych i 28 placów z domami opustoszałymi, a w roku 1786 było 41 chałup.
Łegonice należały do kapituły gnieżnieńskiej do końca XVIII w. W końcu XVIII w. Łęg. dzierżawił gen. Madaliński. W dokumentach nie ma informacji o ich sprzedaży. Ale jest uchwała sejmowa z 1775 r. o ich sprzedaży, która być może formalne zatwierdzała wcześniejszą sprzedaż - niewykluczona zamiana za sprzedaż (dalej położonych) Łęgonic na zakupienie wsi położonych bliżej Gniezna.
Była to osada o charakterze rolniczym - w 1742 roku mieszkańcy nie chcąc płacić opłat czopowego złożyli w Rawie przysięgę, że nie korzystają z przynależnego im prawa wolnego wyszynku. Komisja Skarbowa w Radomiu zwolnił ich z tych opłat.
[edytuj] Zabytki
- drewniany kościół z XVIII w (1765 r).
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
